Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w VI Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Buda-Chmielewska

Protokolant: sekretarz sądowy Agata Juzwiszyn

Prokurator Prokuratury Rejonowej: --------------

Po rozpoznaniu w dniach 07.01.2016 r., 21.01.2016 r., sprawy karnej

S. S. (1) (S.) syna T. i A. zd. M. ur.

25.08.1986 r. w I., zam. I. ul. (...) ,

PESEL (...)

Oskarżonego o to, że:

W dniu 27 października 2012 roku w I. nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 7 kwietnia 2009 roku w sprawie VI W 520/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową obowiązku stawiennictwa w KPP I. w czasie trwania imprezy masowej w postaci meczu ligowego piłkarskiej drużyny seniorów G. I.

tj. o czyn z art. 244 a kk

orzeka

1.  oskarżonego S. S. (1) uniewinnia od popełnienia czynu opisanego wyżej, tj. przestępstwa z art. 244 a kk ,

2.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. Akt VI K 436/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 7 kwietnia 2009 roku sygn. Akt VI W 520/09 S. S. (1) w związku z popełnieniem wykroczenia z art. 21 ust. 5,6,7 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych orzeczono zakaz wstępu na imprezę masową na okres lat 5 zobowiązując go w okresie trwania zakazu do osobistego stawiennictwa w Komendzie Powiatowej Policji w I. w czasie trwania ligowych meczów piłkarskich rozgrywanych przez drużynę seniorów IKS (...) I. na terenie całego kraju. Wyrok ten co do tego oskarżonego uprawomocnił się w dniu 13 maja 2009 roku.

Oskarżony wywiązywał się co do zasady z przedmiotowego obowiązku osobistego stawiennictwa w Komendzie Powiatowej Policji w I. w czasie trwania ligowych meczów piłkarskich rozgrywanych przez drużynę seniorów IKS (...) I. na terenie całego kraju. Jedynie w dacie meczów G. w dniu 6 października 2012 roku stawił się w miejscu swojego pobytu w Komisariacie Policji P., zaś w dniu 10 listopada 2012 roku w miejscu swojego pobytu w Komisariacie Miejskim Policji we W.. Udokumentował to stosownymi zaświadczeniami.

Z kolei w dacie meczu G. w dniu 27 października 2012 roku o godzinie 15.00 S. S. (1) stawił się pod Komisariatem Policji wK. Jechał tego dnia autostopem z I. i około godziny 14.30 dojechał właśnie do miejscowości K. pod P.. W związku z tym, że tego dnia w dacie meczu około godziny 15.00 winien stawić się w Komisariacie Policji w I., stawił się w miejscu swojego pobytu pod Komisariatem Policji w K.. Komisariat ten był jednak wówczas zamknięty, gdyż była to sobota. W Komisariacie tym w soboty był jedynie patrol interwencyjny, który pełnił służbę w rejonie, a budynek był zamknięty na klucz.

Oskarżony S. S. (1) nie był karany sądownie za przestępstwa.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie :

- wyjaśnień oskarżonego S. S. (1) k . 201-204, 441, 707-707v

- karty ewidencji stawiennictwa osoby ukaranej k. 224-226,

- zaświadczenia odnośnie stawiennictwa w dacie meczu G. w dniu 6 października 2012 roku w Komisariacie Policji P. k. 222

- zaświadczenia odnośnie stawiennictwa w dacie meczu G. w dniu 10 listopada 2012 roku w miejscu swojego pobytu w Komisariacie Miejskim Policji we W. k. 223

- danych o oskarżonym k. 254

- danych o niekaralności k . 703

- informacji z Komisariatu w K.k . 704, 708

- wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 7 kwietnia 2009 roku sygn. Akt VI W 520/09 k. 104-108, 119-123.

Walorem wiarygodności obdarzono wyjaśnienia oskarżonego S. S. (1) (k . 201-204, 441, 707-707v) , w których nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu polegającego na nie zastosowaniu się w dniu 27 października 2012 roku do orzeczonego wyrokiem w związku z zakazem wstępu na masową obowiązku stawiennictwa w jednostce Policji w czasie trwania meczu ligowego piłkarskiego drużyny seniorów G. I.. Oskarżony nie kwestionował faktu, iż nie stawił się w czasie trwania tego meczu w KPP I., co bezspornie wynika z karty ewidencji stawiennictwa oskarżonego w KPP I. (k. 224-226). Oskarżony konsekwentnie w toku całego postępowania twierdził , że w dacie tego meczu stawił się właśnie w KP K. pod P., gdzie wówczas przebywał, zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na wykluczenie przedmiotowej okoliczności. Oskarżony wyjaśnił, że przedmiotowy Komisariat był wówczas nieczynny, pukał do drzwi ,zaglądał do środka, ale nikt nie otworzył. Z nadesłanej z przedmiotowego Komisariatu informacji (k. 708) wynika, że nie można wykluczyć, że faktycznie tego dnia, o tej godzinie był on zamknięty. Komisariat ten jest jednostką Policji bez służby dyżurnej. W 2012 roku w soboty, niedziele i święta (a dnia 27.10.12 roku była właśnie sobota) był tam wyłącznie dwuosobowy patrol interwencyjny, który pełnił służbę rejonie , a budynek Komisariatu był wówczas zamykany na klucz. W Komisariacie tym nie ma również ewidencji kiedy i o której godzinie jest on zamykany lub otwierany. Z informacji tej jasno też wynika, że nie ma możliwości sprawdzenia czy przedmiotowego dnia 27.10.2012 roku o godzinie 15.00 Komisariat ten był zamknięty czy otwarty. Nie sposób więc wyjaśnieniom w tym zakresie oskarżonego odmówić waloru wiarygodności . Oskarżony twierdził, że przed tym Komisariatem dostrzegł wówczas monitoring, jednakże z informacji Policji z tego Komisariatu jasno wynika, że tego dnia monitoringu tam nie było. Oskarżonemu mogło się więc wydawać , że przedmiotowy monitoring tam wówczas był lub pomylił tą jednostkę z innym Komisariatem przed którym widział monitoring. Z informacji z przedmiotowego Komisariatu wynika, że kiedy Komisariat jest zamykany, to na jego drzwiach wejściowych znajduje się informacja o możliwości kontaktu telefonicznego. Oskarżony na rozprawie wyjaśnił, że gdyby taka informacja o możliwości kontaktu telefonicznego na drzwiach była umieszczona, to z pewnością na ten numer by zadzwonił. Twierdził jednak, że w dniu dzisiejszym nie pamięta czy taka informacja była umieszczona, a w związku z tym, że na tą okoliczność był przesłuchiwany po 3 latach od zdarzenia, mógł z uwagi na upływ czasu faktycznie tego nie pamiętać. Twierdził także, że nie pamięta jakim numerem telefonu się wówczas posługiwał, gdyż często zmieniał numery, w związku z czym nie można było zweryfikować ewentualnego kontaktowania się przez niego telefonicznego z przedmiotową jednostka policji, a tym samym wykluczyć, że taki kontakt z jego strony miał miejsce. Tym bardziej, że oskarżony wyjaśniał, że nie pamięta kiedy, ale zdarzyło się, że dzwonił na numer alarmowy policji w takiej sprawie i powiedziano mu wówczas, że nie załatwi tego przez telefon. Z powyższego wynika, że nie sposób wykluczyć wersji oskarżonego dotyczącej jego stawiennictwa w dniu 27.10.2012 roku w czasie meczu ligowego G. I. w Komisariacie Policji w K. pod P., który jednak był wówczas zamknięty.

Wiarygodności Sądu nie wzbudziły pozostałe zebrane w sprawie dowody dokumentowe, tym bardziej, że żadna ze stron ich nie kwestionowała.

S. S. (1) zarzucono popełnienie czynu polegającego na tym, że w dniu 27 października 2012 roku w I. nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 7 kwietnia 2009 roku w sprawie VI W 520/09 w związku z zakazem wstępu na imprezę masową obowiązku stawiennictwa w KPP I. w czasie trwania imprezy masowej w postaci meczu ligowego piłkarskiego drużyny seniorów G. I. ,tj. popełnienie czynu z art. 244 a kk.

Do znamion przestępstwa opisanego w art. 244a k.k. należy niestosowanie się do orzeczonego przez sąd środka karnego w postaci zakazu wstępu na imprezę masową, lub połączonego z tym środkiem karnym obowiązku osobistego stawiennictwa w jednostce organizacyjnej Policji lub w miejscu określonym przez właściwego, ze względu na miejsce zamieszkania osoby skazanej albo ukaranej, komendanta powiatowego (rejonowego, miejskiego) Policji, w czasie trwania imprezy masowej. Dyspozycję art. 244a k.k. wyczerpuje zatem ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu lub obowiązku, który obowiązuje od daty uprawomocnienia się wyroku orzeczonego za przestępstwo lub wykroczenie.

Na gruncie przedmiotowej sprawy ze zgromadzonych dowodów wynika , że oskarżony S. S. (1) w czasie trwania meczu ligowego G. I. w dniu 27.10.2012 roku stawił się nie w Komendzie Powiatowej Policji w I. do czego został zobowiązany wyrokiem Sądu, lecz w Komendzie Policji wK. pod P.. Nie uczestniczył więc w przedmiotowym meczu ligowym G., zaś stawiając się w innym Komisariacie Policji niż w I. nie zamierzał nie zastosować się do obowiązku stawiennictwa w Komisariacie Policji w czasie trwania imprezy masowej w postaci meczu ligowego piłkarskiego. Oskarżony nie mógł przypuszczać, że przedmiotowy Komisariat będzie zamknięty. Jak wyżej wspomniano nie sposób też wykluczyć, że oskarżony próbował wówczas kontaktować się telefonicznie z przedmiotową jednostką Policji, ale z podanych wcześniej powodów nie sposób okoliczności tej zweryfikować.

Nie budzi wątpliwości, że przestępstwo stypizowane art. 244 a k.k. jest przestępstwem umyślnym. Konstrukcja znamion tego przestępstwa wyraźnie wskazuje, że wszystkie muszą być objęte umyślnością. Brak jest w przepisie podkreślenia, że występek ten może być popełniony nieumyślnie, jak też ze sformułowania dyspozycji nie wynika, by realizacja jego znamion mogła nastąpić w tej formie winy. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że w grę wchodzą obie formy umyślności, zarówno zamiar bezpośredni naruszenia zakazu, jak zamiar ewentualny, gdy sprawca uświadamia sobie możliwość, iż narusza zakaz lub obowiązek orzeczony przez sąd i z tym się godzi. Nie sposób uznać, że oskarżony stawiając się zamiast w KPP I. w Komisariacie Policji w K.działał z zamiarem umyślnym w jakiejkolwiek postaci nie zastosowania się do obowiązku stawiennictwa w Komisariacie Policji w czasie trwania imprezy masowej w postaci meczu ligowego piłkarskiego G. I. w związku z orzeczonym zakazem wstępu na imprezę masową. Oskarżony przecież poczynił wszelkie starania aby się z tego obowiązku wywiązać, a nie mógł przewidzieć, że przedmiotowy Komisariat w K. będzie w czasie trwania tego meczu zamknięty. Zdaniem Sądu nie można treści przepisu z art. 244 a kk interpretować tak restrykcyjnie by uznać, że znamiona tego czynu zostaną wypełnione w przypadku osobistego stawiennictwa osoby w innej jednostce organizacyjnej Policji niż jest określona w wyroku. Omawiany występek ma charakter umyślny, a zatem podmiotową przesłanką odpowiedzialności jest świadomość sprawcy, iż nie dopełnia obowiązku, nałożonego na niego przez sąd. W grę wchodzą obie formy umyślności, zarówno zamiar bezpośredni naruszenia zakazu, jak i zamiar ewentualny (por. A. Marek, Komentarz do art. 244 k.k., komentarz LEX 2010). Na gruncie niniejszej sprawy zdaniem Sądu oskarżony S. S. (1) nie uświadamiał sobie, iż wywiązując się z obowiązku stawiennictwa w czasie trwania meczu w innym Komisariacie Policji niż określony w wyroku narusza obowiązek orzeczony przez sąd . Oskarżony poczynił wszelkich starań by z tego obowiązku się wywiązać. Oskarżony przecież również podczas nieobecności w I. w innych datach meczów G., tj. w dniach 6 października 2012 roku i 10 listopada 2012 roku, stawiał się w Komisariatach miejsca swojego pobytu, tj. odpowiednio w KP P. i we W.. Zostało to udokumentowane stosownymi zaświadczeniami. Co istotne spowodowało to uwolnienie go odnośnie tych stawiennictw w innych jednostkach Policji od odpowiedzialności karnej za czyn z art. 244 a kk. Prokuratura w tym zakresie umorzyła postępowanie karne. Odnośnie meczu w dniu 27 października 2012 roku stawił się z kolei w KP K.. Nie mógł przewidzieć, że Komisariat ten będzie zamknięty, a nie miał już możliwości dotarcia w czasie trwania tego meczu do innego Komisariatu, szczególnie, że przyjechał tam autostopem .

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oskarżony swoim działaniem nie wyczerpał znamion art. 244 a kk i dlatego należało uniewinnić go od popełnienia zarzucanego mu czynu. Zatem, w głębokim przekonaniu sądu, bezpośrednią konsekwencją tego, iż na podstawie przeprowadzonych w przedmiotowej sprawie dowodów nie można było w racjonalny sposób przypisać oskarżonemu zarzucanego mu zachowania , było zobligowanie sądu do wydania wyroku uniewinniającego. Wyrok uniewinniający jest orzeczeniem merytorycznym, gdyż negatywnie przesądza kwestię odpowiedzialności karnej oskarżonego. Zapada on wówczas, gdy Sąd dojdzie do przekonania, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu, co tez miało miejsce w niniejszej sprawie odnośnie czynu zarzuconego oskarżonemu .

Sąd uniewinniając oskarżonego o kosztach procesu orzekł na podstawie art.632 pkt 2 kpk i obciążył nimi Skarb Państwa.