Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2018 roku

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Magdalena Buda-Chmielewska

Protokolant : st. sekr. sąd Monika Noska

Przy udziale oskarżyciela Prokuratora Prokuratury Rejonowej w I. Michała Konieczki

po rozpoznaniu w dniach 14 września 2017 roku, 19 października 2017 roku, 28 listopada 2017 roku, 28 grudnia 2017 roku, 1 lutego 2018 roku, 16 maja 2018 roku, 28 czerwca 2018 roku, 5 września 2018 roku

s p r a w y

M. Z.- syna R. i B. z domu W. , urodzonego (...) w I., obecnie przebywającego w Areszcie Śledczym w B., PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

W dniu 8 maja 2016 roku w I. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami dokonał rozboju na Ł. K., poprzez doprowadzenie go do stanu bezbronności w ten sposób, że swoim ciałem zablokował wyjście z klatki schodowej , a następnie dwukrotnie uderzył ww. w twarz, po czym zabrał w celu przywłaszczenia portfel z zawartością dowodu osobistego , prawa jazdy i dalszych dokumentów oraz pieniędzy w kwocie 50 złotych, powodując łączną szkodę w wysokości 70 złotych, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk i w ciągu 5 lat po odbyciu całości ostatniej kary 3 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w I.z(...) roku sygn.. akt (...), za popełnienie przestępstwa określonego w art. 280 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, którą odbył w okresie od 13 grudnia 2011 roku do 4 kwietnia 2013 roku oraz od 19 kwietnia 2014 roku do 27 grudnia 2015 roku,

tj. o czyn z art. 280 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

o r z e k a:

1.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia tego, że w dniu 8 maja 2016 roku w I. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z drugą nieustaloną osobą używając wobec Ł. K. przemocy i wyrażonej konkludentnie groźby natychmiastowego użycia przemocy, zabrał w celu przywłaszczenia pokrzywdzonemu portfel z zawartością dowodu osobistego , prawa jazdy i dalszych dokumentów w postaci legitymacji studenckiej, legitymacji (...), karty kibica (...), , karty użytkownika wypożyczalni filmów, karty na punkty stacji paliw, usuwając tym samym dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać oraz z zawartością pieniędzy w kwocie 50 złotych, powodując łączną szkodę w wysokości 70 złotych, w ten sposób, że swoim ciałem zablokował pokrzywdzonemu wyjście z klatki schodowej kamienicy i popychał go ręką by nie wyszedł, zmuszając go do pozostania w tym miejscu, po czym zażądał od pokrzywdzonego wydania portfela z zawartością, po czym zabrał w celu przywłaszczenia wyżej opisane rzeczy i dokumenty, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk i w ciągu 5 lat po odbyciu całości ostatniej kary 3 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w I. z (...) (...) roku sygn.. akt (...), za popełnienie przestępstwa określonego w art. 280 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, którą odbył w okresie od 13 grudnia 2011 roku do 4 kwietnia 2013 roku oraz od 19 kwietnia 2014 roku do 27 grudnia 2015 roku, tj. winnego popełnienia przestępstwa z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk. i za to na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierza mu karę 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  uznaje oskarżonego za winnego popełnienia tego, że w dniu 8 maja 2016 roku w I. na klatce schodowej kamienicy mieszczącej się przy ul. (...), naruszył nietykalność cielesną Ł. K. w ten sposób, że dwukrotnie uderzył ww. ręką w twarz, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 3 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego wI. z (...) roku sygn.. akt (...), za popełnienie przestępstwa podobnego z użyciem przemocy określonego w art. 280 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, którą odbył w okresie od 13 grudnia 2011 roku do 4 kwietnia 2013 roku oraz od 19 kwietnia 2014 roku do 27 grudnia 2015 roku, , tj. winnego popełnienia przestępstwa z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. i za to na podstawie art. 217 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 85§1 kk w zw. z art. 86§ 1 kk w miejsce orzeczonych w pkt 1 i 2 kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu karę łączną w rozmiarze 3 (trzech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Ł. K. kwoty 70 złotych,

5.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym należnej opłaty obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. Akt II K 245/18

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2016 roku pokrzywdzony Ł. K. przyjechał około 00.30 do miejscowości I. . Przywiózł go kolega A. M.. Po godzinie 02.15 szedł ul. (...) w I., udając się do pubu W.. Po drodze spotkał oskarżonego M. Z. wraz z dwiema dziewczynami. Oskarżony powiedział mu, że pub W. jest już zamknięty, w związku z czym udali się do sklepu (...). W sklepie M. Ł. K.zakupił dla siebie i oskarżonego po jednym piwie, które spożywali przy wejściu do klatki schodowej kamienicy obok sklepu. Wtedy doszedł do nich nieustalony mężczyzna w wieku około 22 lata, któremu pokrzywdzony również postawił piwo.

W pewnym momencie pokrzywdzony Ł. K. wszedł do klatki schodowej do kamienicy aby zapalić papierosa. Za nim wszedł tam oskarżony M. Z., który w chwili kiedy pokrzywdzony chciał opuścić klatkę schodową, zablokował mu swoim ciałem wyjście i zaczął odpychać rękoma by nie wyszedł, po czym zażądał wydania pieniędzy. Kiedy pokrzywdzony, który odebrał przedmiotowe zachowanie oskarżonego, będącego w obecności drugiego mężczyzny jako groźbę użycia wobec niego przemocy, wyjął z kieszeni portfel, oskarżony natychmiast mu go wyrwał z ręki, po czym przekazał go stojącemu na zewnątrz nieustalonemu mężczyźnie. W przedmiotowym portfelu o wartości 20 złotych , znajdował się dowód osobisty, prawa jazdy i dalsze dokumenty w postaci legitymacji studenckiej, legitymacji (...), karty kibica (...), karty użytkownika wypożyczalni filmów, karty na punkty stacji paliw oraz pieniądze w kwocie 50 złotych.

Mężczyzna stojący na zewnątrz klatki z kolei zaczął przeszukiwać portfel, po czym zażądał od pokrzywdzonego podania numeru (...) do karty bankomatowej. Kiedy pokrzywdzony powiedział, że takowej karty nie posiada, oskarżony zaczął mu przeszukiwać kieszenie spodni i kurtki.

W tym momencie stojący przed klatką nieustalony co do tożsamości mężczyzna ujawnił w portfelu pokrzywdzonego kartę kibica (...), którą przekazał oskarżonemu. Ten z kolei w związku z tym, że był kibicem (...), zdenerwował się, kazał pokrzywdzonemu klęknąć i pocałować herb Z., który miał na swojej koszulce, co pokrzywdzony uczynił. Następnie oskarżony uderzył pokrzywdzonego dwa razy otwartą ręka w twarz, w wyniku czego pokrzywdzony nie doznał żadnych obrażeń ciała. Następnie udało się pokrzywdzonemu uciec z klatki schodowej w kierunku ul. (...) w I..

Pokrzywdzony nie odzyskał portfela z zawartością.

Oskarżony był wcześniej wielokrotnie karany sądownie ( w tym pięciokrotnie za dokonanie przestępstw rozboju).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie
:

- zeznań pokrzywdzonego Ł. K. k. 4-6, 24-25, 129-129v, 367-368

- zeznań świadka R. W. k . 184-184v, 343v

- zeznań świadka A. M. k. 187-187v, 335-335v

- zeznań świadka A. G. k. 199-199v

- tablic ze zdjęciami poglądowymi k . 7

- protokołu oględzin miejsca zdarzenia k. 8-9,

- materiał poglądowy miejsca zdarzenia k . 201-202,

- protokołu oględzin ciała oskarżonego wraz z materiałem zdjęciowym k. 214-215, 221-227

- plan klatki schodowej kamienicy przy ul. (...) w I. k. 204

- zapisu monitoringu P. P. mieszczącej się na ul. (...) w I. k. 67, 74-76, 374

- protokołu odtworzenia zapisu audiowizualnego z kamery zewnętrznej P. P. mieszczącej się na ul. (...) w I. wraz z materiałem poglądowym k. 93, 190-191

- zapisu monitoringu (...) (...) mieszczącej się na ul. (...) w I. k. 69, 194, 374

- protokołu odtworzenia zapisu audiowizualnego z kamery zewnętrznej (...) (...) mieszczącego się na ul. (...) w I. wraz z materiałem poglądowym k. 205-209

- opinii sądowo- psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego k. 113-115, 436v

- danych o karalności k . 119-120 , 428-429

- odpisów wyroków karnych dotyczących oskarżonego k. 135-140, 163-170

- danych o oskarżonym k. 142

Oskarżony M. Z. (k. 36-37, 49, 229-234, 224-335, 374) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu zdarzenia był w towarzystwie chłopaka i dwóch dziewczyn, których zna jedynie z widzenia. Spotkali wówczas pokrzywdzonego, z którym poszli do sklepu (...) po piwo, które następnie spożywali na klatce schodowej kamienicy obok tego sklepu. Niewiarygodne były wyjaśnienia oskarżonego , w których zaprzeczył aby doszło wówczas do jakiegokolwiek rozboju na osobie pokrzywdzonego, aby mu cokolwiek zabrał, aby mu groził i aby go pobił. Wyjaśnienia oskarżonego tej treści pozostają w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne zeznaniami pokrzywdzonego Ł. K., który stanowczo i konsekwentnie w swoich zeznaniach opisywał przebieg zdarzenia, wskazując oskarżonego jako osobę, która zagrodziła mu drogę wyjścia i zażądała od niego pieniędzy, po czym wyrwała mu portfel i przekazała koledze oraz jako osobę, która następnie w związku z ujawnieniem w portfelu pokrzywdzonego karty konkurencyjnego klubu sportowego uderzyła go dwukrotnie w twarz. Podkreślić należy, ze pokrzywdzony nie miał żadnego interesu w tym by bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Oskarżony tymczasem twierdził, że doszło wówczas miedzy nim a pokrzywdzonym do kłótni dotyczącej klubu sportowego, kiedy to po tym jak pokrzywdzony otworzył portfel, okazało się, ze jest kibicem (...), a nie jak wcześniej mówił (...). Wtedy to ten chłopak, który był z nim zażądał od pokrzywdzonego portfela i telefonu, a ten mu rzeczy te wydał. Oskarżony twierdził, że nie miał z tym nic wspólnego, jedynie nakazał pokrzywdzonemu klęknąć i pocałować herb Z.. Przedmiotowe wyjaśnienia oskarżonego , w których nie przyznał się do dokonania przestępstwa rozboju, w trakcie którego miał dokonać zaboru portfela z zawartością, po uprzednim zablokowaniu pokrzywdzonemu swoim ciałem wyjścia z klatki schodowej i odpychania go rękoma, stanowiły przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Pozostawały one w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne niżej omówionymi zeznaniami pokrzywdzonego. Wiarygodne jako zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonego, były wyjaśnienia oskarżonego jedynie w części, w której potwierdził , że kazał pokrzywdzonemu pocałować herb Z. .

Walorem wiarygodności obdarzono zeznania pokrzywdzonego Ł. K. (k. 4-6, 129-129v, 367-368), które w toku postępowania były jasne, logiczne i konsekwentne. Pokrzywdzony szczegółowo opisał okoliczności przedmiotowego zdarzenia. Konsekwentnie wskazywał na oskarżonego jako osobę, która zablokowała mu swoim ciałem wyjście z klatki schodowej i odpychała go rękoma by nie wyszedł, po czym zażądała wydania pieniędzy, a kiedy ten wyjął portfel zawartością, wyrwała mu go i przekazała stojącemu na zewnątrz mężczyźnie, który żądał podania kodu (...) do karty bankomatowej. Pokrzywdzony stanowczo stwierdził, że biorąc pod uwagę zachowanie oskarżonego polegające na zablokowaniu mu swoim ciałem wyjścia z klatki schodowej i odpychaniu go rękoma by nie wyszedł oraz żądaniu od niego wydania pieniędzy, biorąc pod uwagę obecność jeszcze jednego mężczyzny stojącego przy wejściu do klatki schodowej, obawiał się, że zostanie pobity. Obawiał się więc, ze poza przemocą polegająca na zagrodzeniu mu ciałem drogi wyjścia i odpychaniem rękoma by nie wyszedł, zastosowana zostanie wobec niego dalej idąca przemoc. Potwierdził też, ze po ujawnieniu karty kibica (...) w jego portfelu, oskarżony nakazał mu pocałować herb (...) na jego koszulce, po czym dwukrotnie uderzył go z otwartej ręki w twarz. Pokrzywdzony rozpoznał oskarżonego jako sprawcę dokonanego na nim przestępstwa na rozprawie. Również w postępowaniu przygotowawczym potwierdził, że obecne na miejscu dziewczyny zwracały się do oskarżonego (...) (tymczasem nazywa się on Z.) oraz opisując wówczas jego wygląd twierdził, że osoba ta była wytatuowana na tułowiu, klatce piersiowej i rękach (tymczasem fakt ten potwierdza materiał zdjęciowy dotyczący osoby oskarżonego k . 217-221). Stanowczo też w trakcie składanie pierwszych zeznań na okazanej mu tablicy poglądowej rozpoznał wizerunek oskarżonego (k. 5v, 7) . Oskarżonego jako sprawcę przedmiotowego rozboju wskazał także w trakcie okazania (k. 24-25), oświadczając, że rozpoznaje go po rysach twarzy i charakterystycznych tatuażach. Pokrzywdzony przyznał, że kiedy przyjechał do I. wypił wcześniej 4 piwa, ale było to około 3 godzin przed zdarzeniem. Następnie po tych trzech godzinach wypił jedno piwo. Nie był więc zdaniem Sadu w takim stanie upojenia alkoholowego, aby nie miał możliwości zapamiętania przebiegu przedmiotowego zajścia objętego aktem oskarżenia, szczególnie, że jego przebieg przedstawiał jasno i konsekwentnie zarówno w toku postepowania przygotowawczego i sądowego . Nie miał żadnego interesu w tym by bezpodstawnie obciążać osobę oskarżonego, którego wcześniej nie znał. Jasno stwierdził, że dla niego nie miało znaczenia to, ze oskarżony kibicował przeciwnemu klubowi sportowemu- (...), podczas gdy on (...), albowiem u niego nie występuje nienawiść do innych klubów sportowych.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań świadka A. G. (k. 199-199v), który potwierdził, że dokonywał rozpytania pokrzywdzonego po zdarzeniu, na którą to okoliczność sporządził notatkę urzędową (k. 10-10v), zawierająca podane przez pokrzywdzonego okoliczności zdarzenia. Zauważyć należy, że w notatce tej świadek zawarł stwierdzenie, że pokrzywdzony odnośnie przebiegu zdarzenia powiedział mu, że kiedy był na klatce schodowej kamienicy, wszedł tam oskarżony, który stał się agresywny, uderzył go dwa razy w twarz i zażądał wydania pieniędzy. Pokrzywdzony Ł. K. w swoich zeznaniach konsekwentnie twierdził, że uderzony w twarz został dopiero po zaborze rzeczy, w związku z ujawnieniem w jego portfelu karty (...), a Sąd zeznania te uznał za wiarygodne. Funkcjonariusz policji zdaniem Sądu mógł w przedmiotowej notatce nieprecyzyjnie ująć podawaną w tym zakresie relację świadka.

Świadek A. M. (k. 187-187v, 335-335v) potwierdził zeznania pokrzywdzonego, że w dniu zdarzenia w porze nocnej przywiózł go do miejscowości I.. O tym, że pokrzywdzony został w I. pobity i okradziony, dowiedział się następnie od jego ojca. Dopiero później rozmawiał o tym z pokrzywdzonym, który mówił, ze grupka osób go wtedy zaczepiła i okradła. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania przedmiotowych zeznań świadka, które były jasne i logiczne. Świadek ten uzyskał od pokrzywdzonego jedynie ogólną informację dotyczącą zaistnienia zdarzenia. Nie posiadał informacji co do jego przebiegu. Fakt, że pokrzywdzony dopiero w późniejszym czasie powiedział swojemu koledze o zaistnieniu przedmiotowego zdarzenia, nie deprecjonuje zdaniem Sądu w żaden sposób wiarygodności jego zeznań. Mógł on przecież po prostu wstydzić się wcześniej o tym mówić.

Niczego do sprawy nie wniosły zeznania świadka R. W. (k. 184-184v, 343v) , sprzedawczyni sklepu (...) , która nie posiadała żadnych informacji dotyczących zdarzenia objętego aktem oskarżenia.

Z zapisu monitoringu P. P.(k. 67, 93, 190-191, 374) , który jest słabej jakości wynika jedynie, że w dniu zdarzenia ul. (...) od strony ul. (...) o godz. 2.30.30 poruszały się trzy osoby. Brak było możliwości zidentyfikowania tych osób (k. 74-76). Na zapisie monitoringu (...) (...)przy ul. (...) (k. 69, 194, 205-209, 374) widoczna była z kolei osoba odpowiadająca rysopisowi oskarżonego w towarzystwie dwóch dziewczyn oraz odpowiadająca rysopisowi pokrzywdzonego. Fakt, iż na tym zapisie znajduje się oskarżony i pokrzywdzony, potwierdzony został na rozprawie przez samego oskarżonego (k. 374). Oskarżony nie kwestionował z resztą faktu spotkania pokrzywdzonego na ul. (...) w I..

Z opinii sądowo- psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego (k. 113-115, 436v) wynika, że nie stwierdzono u niego choroby psychicznej w sensie psychozy ani upośledzenia umysłowego . Stwierdzono jedynie osobowość nieprawidłową . Tempore criminis miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem , w związku z czym nie zachodzą wobec niego warunki z art. 31 par. 1 lub 2 kk. Również stwierdzono, że w czasie prowadzonego postepowania ma w pełni zachowaną zdolność rozpoznania czynu i pokierowania swoim postępowaniem . Zastrzeżeń Sądu nie wzbudziła powyższa opinia sądowo- psychiatryczna, która była w pełni fachowa , wydana przez kompetentne do tego osoby.

Zastrzeżeń Sądu nie wzbudziły pozostałe zebrane w sprawie dowody, które Sąd uznał za wiarygodne.

W świetle powyższego, w ramach zarzucanego aktem oskarżenia czynu oskarżonego uznano za winnego tego, że w dniu 8 maja 2016 roku w I. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z drugą nieustaloną osobą używając wobec Ł. K. przemocy i wyrażonej konkludentnie groźby natychmiastowego użycia przemocy, zabrał w celu przywłaszczenia pokrzywdzonemu portfel z zawartością dowodu osobistego , prawa jazdy i dalszych dokumentów w postaci legitymacji studenckiej, legitymacji (...), karty kibica (...), , karty użytkownika wypożyczalni filmów, karty na punkty stacji paliw, usuwając tym samym dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać oraz z zawartością pieniędzy w kwocie 50 złotych, powodując łączną szkodę w wysokości 70 złotych, w ten sposób, że swoim ciałem zablokował pokrzywdzonemu wyjście z klatki schodowej kamienicy i popychał go ręką by nie wyszedł, zmuszając go do pozostania w tym miejscu, po czym zażądał od pokrzywdzonego wydania portfela z zawartością, po czym zabrał w celu przywłaszczenia wyżej opisane rzeczy i dokumenty, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk i w ciągu 5 lat po odbyciu całości ostatniej kary 3 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego wI. z (...)roku sygn.. akt (...), za popełnienie przestępstwa określonego w art. 280 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, którą odbył w okresie od 13 grudnia 2011 roku do 4 kwietnia 2013 roku oraz od 19 kwietnia 2014 roku do 27 grudnia 2015 roku, tj. winnego popełnienia przestępstwa z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa opisanego w art. 280 § 1 kk jest ściśle przez ten przepis określone i polega na zaborze rzeczy w celu przywłaszczenia dokonanym przy użyciu taksatywnie wymienionych w tym przepisie szczególnych sposobów zachowania skierowanych na osobę, służących do zawładnięcia rzeczą, i polegających na użyciu przemocy wobec osoby lub użyciu groźby natychmiastowego użycia przemocy albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

Użycie przemocy w rozumieniu art. 280 § 1 kk oznacza tylko zastosowanie przemocy bezpośredniej na osobie. Przemoc oznacza "siłę przeważającą czyjąś siłę, fizyczną przewagę wykorzystywaną do czynów bezprawnych dokonywanych na kimś, narzucenie bezprawnie władzy, czyny bezprawne, dokonane z użyciem fizycznego przymusu, gwałt" (por. Słownik..., t. II, s. 941-942; T. Bigoszewski, Przemoc jako znamię strony przedmiotowej, CzPKiNP 1997, z. 2, s. 19 i n.). Użycie przemocy to zastosowanie siły, fizycznej przewagi, przejawiającej się w wykorzystaniu przymusu. Słownikowe ujęcie przemocy traktuje ten termin jako synonim gwałtu. Stąd też należy uznać, że użycie przemocy wobec osoby oznacza zachowanie polegające na zastosowaniu siły fizycznej ukierunkowanej na decyzję woli osoby, która jest przedmiotem przemocy. Przemocą będzie więc takie zastosowanie siły fizycznej i fizycznego przymusu w stosunku do osoby, które albo ją fizycznie obezwładnia, albo też doprowadza tylko do podjęcia przez nią decyzji woli zgodnej z zamierzeniami sprawcy. Zagrodzenie pokrzywdzonemu swoim ciałem drogi wyjścia z klatki schodowej i odpychanie go rękoma by z niej nie wyszedł było z pewnością zastosowaniem wobec niego przemocy celem doprowadzenia go do podjęcia decyzji woli zgodnie z zamierzeniami sprawcy.

Przestępstwo rozboju może przyjmować również postać groźby natychmiastowego użycia przemocy wobec osoby. Groźba stanowiąca znamię rozboju jest tzw. groźbą bezprawną, a więc zgodnie z art. 115 § 12 kk groźbą, o której mowa w art. 190 kk. W kontekście omawianego typu czynu zabronionego celem groźby musi być ukształtowanie psychiki pokrzywdzonego w pożądany dla sprawcy sposób, przejawiający się w podjęciu w stosunku do rzeczy określonej decyzji. Ustawa nie wymaga, aby groźba była jednoznacznie wypowiedziana przez sprawcę, możliwe jest jej wyeksplikowanie przez tzw. zachowania konkludentne, które pozwolą pokrzywdzonemu zorientować się, że jest zagrożony (por. O. Górniok (w:) System prawa karnego..., s. 429). Jednak dla przyjęcia tzw. groźby konkludentnej konieczna jest szczegółowa analiza zachowania sprawcy na tle konkretnych okoliczności całego zdarzenia, która prowadzić musi do niebudzącego wątpliwości wniosku, że sprawca zdecydowany był użyć przemocy wobec osoby na wypadek niepodporządkowania się jego żądaniu (por. W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 640). Należy przyjąć zdaniem Sądu istnienie konkludentnej groźby użycia przemocy w sytuacji, gdy sprawca zjawia się w towarzystwie jak na gruncie przedmiotowej sprawy innej osoby i przez odpowiednie zachowanie- zagrodzenie drogi oraz odpychanie rękoma pokrzywdzonego by nie opuścił klatki schodowej i żądanie wydania pieniędzy, wywołuje u pokrzywdzonego taki stan psychiczny, że staje się on bezwolnym narzędziem, przewidując, że podjęcie jakichkolwiek czynności niezgodnych z wolą napastników może go narazić na niebezpieczeństwo w postaci zastosowania przez nich wobec niego dalej idącej przemocy. Pokrzywdzony potwierdził, że okoliczności te spowodowały, że obawiał się, ze w przypadku nie wydania pieniędzy , zostanie pobity.

Zdaniem Sądu na gruncie przedmiotowej sprawy nie mamy do czynienia z doprowadzeniem pokrzywdzonego do stanu bezbronności . Przez stan bezbronności rozumieć należy nie tyle sam brak chęci stawiania oporu, lecz raczej taką sytuację, w której ofiara nie ma wręcz fizycznej możliwości stawiania oporu wskutek braku sił (np. obezwładnienie ofiary przez zastosowanie środków farmakologicznych, chemicznych itp.) lub braku swobody ruchów (por. wyrok SN z 17 lutego 1975 r., II KR 285/74, OSNKW 1975, nr 7, poz. 89). Stan bezbronności to zatem sytuacja, w której sprawca poprzez zachowanie niepolegające na zastosowaniu przemocy fizycznej lub psychicznej wpływa na pokrzywdzonego w taki sposób, iż pozbawia go możliwości przeciwdziałania zaborowi rzeczy (por. wyrok SA w Katowicach z 28 listopada 2002 r., II Aka 420/02, KZS 2003, z. 4, poz. 60).

Przestępstwo określone w art. 280 § 1 kk należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy ukierunkowane było na określony cel, którym jest zamiar przywłaszczenia rzeczy, z czym mamy do czynienia na gruncie przedmiotowej sprawy.

Odpowiedzialności karne z art. 275 § 1 kk podlega ten, kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza. Pojęcie kradzieży w tym przypadku należy rozumieć analogicznie jak w przypadku kradzieży rzeczy ruchomej - art. 278 kk. Czynność sprawcza polega na zaborze. Zabór polega na wyjęciu rzeczy spod władztwa właściciela lub posiadacza i przejęciu we własne władztwo Kradzież jest dokonana w chwili zawładnięcia przez sprawcę cudzą rzeczą w zamiarze jej przywłaszczenia. Przez dokument stwierdzający tożsamość należy rozumieć dowód osobisty, który również w trakcie zdarzenia został pokrzywdzonemu zabrany. Nie posiadają charakteru dokumentów stwierdzających tożsamość wszelkiego typu legitymacje służbowe, prawo jazdy, legitymacje szkolne czy studenckie.

Odpowiedzialności z art. 276 kk podlega z kolei ten, kto niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznym, ukrywa lub usuwa dokument, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać. Usunięcie dokumentu obejmuje wszelkie czynności prowadzące do uczynienia go niedostępnym dla osoby uprawnionej, choćby znane było miejsce przechowywania tego dokumentu. Usunięciem dokumentu będzie także pozbawienie nad nim władztwa dotychczasowego dysponenta. Przedmiotem czynności wykonawczych wymienionych w art. 276 może być jakikolwiek dokument, a więc z pewnością jak na gruncie przedmiotowej sprawy prawa jazdy i dalsze dokumenty w postaci legitymacji studenckiej, legitymacji (...), karty kibica (...), , karty użytkownika wypożyczalni filmów, karty na punkty stacji paliw.

W ocenie Sądu oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu. Miał zamiar okraść pokrzywdzonego. W tym celu zagrodził mu swoim ciałem drogę wyjścia i odpychał go rękoma by nie wyszedł, zażądał wydania pieniędzy i zabrał mienie (portfel, pieniądze w kwocie 50 złotych), dowód osobisty i inne dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, które przekazał drugiemu mężczyźnie. W przekonaniu Sądu działanie oskarżonego było celowe i umyślne. Wypełnił więc znamiona czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk. Przedmiotowego czynu oskarżony dokonał wspólnie i w porozumieniu z drugim nieustalonym co do tożsamości mężczyzną, który stał na zewnątrz klatki schodowej, i któremu oskarżony po dokonaniu zaboru przekazał portfel, i który następnie żądał od pokrzywdzonego podania kodu karty (...). Obecność tego mężczyzny z resztą oddziaływała na pokrzywdzonego odnośnie przełamania oporu co do wydania rzeczy. Na marginesie wspomnieć należy, że Sąd zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w postanowieniu Sadu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2017 roku (k. 312) przyjął, że nie można przyjąć, ze nieustalona kobieta trzymająca w ręku nóż wystąpiła w roli współsprawcy rozboju.

W ramach zarzuconego oskarżonemu czynu Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia tego, że w dniu 8 maja 2016 roku w I. na klatce schodowej kamienicy mieszczącej się przy ul. (...), naruszył nietykalność cielesną Ł. K. w ten sposób, że dwukrotnie uderzył ww. ręką w twarz, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 3 lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w I. z (...) roku sygn.. akt (...), za popełnienie przestępstwa podobnego z użyciem przemocy określonego w art. 280 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, którą odbył w okresie od 13 grudnia 2011 roku do 4 kwietnia 2013 roku oraz od 19 kwietnia 2014 roku do 27 grudnia 2015 roku, , tj. dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Dobrem chronionym przez treść art. 217 § 1 k.k. jest nietykalność cielesna i zawarty w niej element godności człowieka, wolność człowieka od fizycznych, niezgodnych z jego wolą oddziaływań na jego ciało. Czynnością sprawczą jest naruszenie nietykalności cielesnej, które może polegać na uderzeniu, wyraźnie wskazanym przez ustawodawcę w treści art. 217 § 1 kk oraz na innym naruszeniu nietykalności pokrzywdzonego. Przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej jest przestępstwem materialnym (skutkowym). Dla jego bytu konieczne jest zaistnienie naruszenia nietykalności cielesnej.

Sąd po przeanalizowaniu całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie stwierdził, że oskarżony naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego w ten sposób, że dwukrotnie z otwartej ręki uderzył go w twarz, nie powodując żadnych obrażeń ciała. Przedmiotowe zachowanie oskarżonego nie miało związku z dokonanym wcześniej rozbojem. Po zaborze pokrzywdzonemu rzeczy, oskarżony wraz z drugim nieustalonym mężczyzną ujawnili u pokrzywdzonego kartę kibica konkurencyjnego klubu i to w związku z tym został on uderzony przez oskarżonego w twarz. Przedmiotowe użycie przemocy nie miało na celu przełamania oporu pokrzywdzonego co do wydania rzeczy, lecz związane było z kibicowaniem przez niego (...).

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na uwadze, zgodnie z dyrektywami wynikającymi z art. 53 kk, zarówno stopień winy, jak i społecznej szkodliwości czynów przypisanych sprawcy, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ta ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu należy uznać za znaczny, zwłaszcza jeżeli chodzi o pierwszy z czynów z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk. Oskarżony swoim zachowaniem ujawnił pogardę dla najważniejszych dóbr chronionych prawnie, w tym przede wszystkim zdrowia, ale i mienia. Wskazać także należy, że oskarżony działał w stanie po spożyciu alkoholu, co stanowi okoliczność obciążającą. Wreszcie nie sposób nie dostrzec wyjątkowo błahej przyczyny zachowania oskarżonego, którą była chęć zdobycia pieniędzy i utrzymania się w ich posiadaniu, a co do drugiego czynu chęć wyrażenia pogardy i poniżenia wobec osoby w związku z kibicowaniem przeciwnemu klubowi sportowemu. Kolejną poważną okolicznością obciążającą oskarżonego jest jego uprzednia karalność oraz fakt, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w warunkach multirecydywy z art. 64 § 2 kk, zaś czynu z art. 217 § 1 kk w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zarówno kary jednostkowe jak i kara łączna są adekwatne do zarówno do stopnia winy, jak i społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, a także spełnią swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Mając na uwadze powyższe Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia za czyn opisany w pkt 1 wyroku oraz karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z pkt 2 wyroku. Nadto Sąd na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 85 § 1 kk w miejsce wymierzonych z osobna za poszczególne przestępstwa kar jednostkowych pozbawienia wolności orzekł karę łączną 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, przyjmując w tym zakresie najbardziej korzystną dla oskarżonego zasadę absorbcji. W tym zakresie Sąd miał na uwadze fakt, że kolejny czyn, nastąpił bezpośrednio po dokonaniu pierwszego i bezpośrednio się z nim łączył albowiem w trakcie dokonania pierwszego z czynów- przestępstwa rozboju, ujawniona została w portfelu pokrzywdzonego karta kibica przeciwnego klubu sportowego i w związku z tym oskarżony następnie naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego , czyn z pkt 2 wyroku stanowił konsekwencję popełnienia czynu z pkt 1 wyroku.

Oskarżony był już uprzednio wielokrotnie karany sądownie, a czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk , popełnił w warunkach multirecydywy (jest to jego szóste przestępstwo rozboju), zaś czyn z art. 217 § 1 kk w warunkach recydywy podstawowej. Mimo uprzedniej wielokrotnej karalności i wymierzanych kar, wymieniony nie przestrzegał porządku prawnego, o czym świadczy niniejsze postępowanie. Powyższe – zdaniem Sądu – dowodzi o nasilaniu się u oskarżonego skłonności do lekceważenia porządku prawnego i braku skuteczności dotychczas stosowanych środków reakcji karnej. W takim przypadku realne oddziaływanie wychowawcze ograniczyć się może do wymiaru kary, która swoją dolegliwością winna uświadomić mu stopień naganności popełnionych przez niego czynów oraz fakt obowiązywania określonych wartości społecznych. Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd uznał, iż kara łączna 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności pozwoli na efektywne oddziaływanie prewencyjne i da mu szansę wyrobienia w nim pożądanej przez prawo postawy ukierunkowanej na przestrzeganie porządku prawnego.

Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Ł. K. kwoty 70 złotych,

Mając na uwadze fakt, że oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym od opłaty – stosownie do dyspozycji art. 624 § 1 kpk.

ZARZĄDZENIE

(...)