Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26.09.2016r.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Biziak

Protokolant : Paweł Wabich

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w(...) Tomasza Spychały

po rozpoznaniu w dniu 23.05.2016, 09.08.2016, 06.09.2016 i 26.09.2016 roku, s p r a w y

R. N. syna A. i E. z domu G., urodzonego (...) w I., zamieszkałego B. (...), (...)-(...) N., P. (...)

oskarżonego o to, że :

w dniu 08.12.2015r. w K. na ul. (...) kierował samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...) na drodze publicznej, mimo cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia 15.10.2014r. nr (...) (...)

tj. o czyn z art . 180a kk

o r z e k a:

1.  oskarżonego uznaje za winnego przestępstwa z art. 180a kk popełnionego w sposób opisany wyżej i za to na podstawie art. 180a kk skazuje go na karę 1 (jednego) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Inowrocławiu koszty sądowe w kwocie 130 zł (sto trzydzieści zł) i na podstawie art. 1, 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 233 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w wysokości 60 zł (sześćdziesiąt zł).

SSR Paweł Biziak

Sygn. akt II K 134/16

UZASADNIENIE

W dniu 15.10.2014r. Prezydent Miasta Ł. – działając na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 4 ustawy prawo o ruchu drogowym – cofnął R. N. uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, w związku z uzyskaniem przez R. N. 26 punktów karnych za naruszanie przepisów i zasad ruchu drogowego i niepoddaniu się przez niego egzaminowi sprawdzającemu kwalifikacje do kierowania pojazdami mechanicznymi ( dowód – odpis decyzji k. 11). R. N. – pomimo tego, że uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi zostały mu cofnięte – nadal kierował samochodem ( dowód: zeznania świadka B. M. k. 58v).

W dniu 08.12.2015 r. w K. na ul. (...) także nie zastosował się do decyzji organu administracji samorządu terytorialnego – Prezydenta Miasta Ł.. tj. do decyzji nr (...) (...) z dnia 15.10.2014 r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi, w tym pojazdami mechanicznymi kategorii B, prowadząc pojazd marki C. (...) o nr rej. (...). W trakcie kierowania pojazdem po drodze publicznej R. N. popełnił wykroczenie drogowe w postaci przekroczenia prędkości ( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 163, 17-18, zeznania świadka k. 58).

R. N. był karany sądownie za przestępstwa, w tym za czyny z art. 180a k.k ( dowód: informacja o karalności k. 6-7, 41-41v, 54-54v,m 71-71v). W dniu 23.12.2015 r. Sąd Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim orzekł karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, nakładając na R. N. obowiązek 20 godzin miesięcznie nieodpłatnej pracy na cele społeczne za czyn z art. 180a k.k. popełniony w dniu 17.06.2015 r. W ramach tego postępowania oskarżonemu w dniu 13.08.2015 r. zostawił postawiony i ogłoszony zarzut popełnienia przestępstwa ( dowód: postanowienie o przedstawieniu zarzutu, protokół przesłuchania podejrzanego i wyrok II K 369/15, k. 8-9, 12-14 i 30 akt II K 369/15 obecnie k. 108-109,112-114 i 122 akt). Sąd Rejonowy w Łowiczu wyrokiem z dnia 22.02.2016r. uznał R. N. za winnego popełnienia czynu z art. 180a k.k. popełnionego w dniu 21.10.2015 r. i orzekł wobec niego karę grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł. ( dowód: wyrok w sprawie II K 587/15 k. 45 obecnie k. 98). Przed popełnieniem czynu objętego niniejszym postępowaniem oskarżony popełnił zatem dwa razy analogiczne czyny, a tym samym miał pełną świadomość tego, że czyn taki stanowi przestępstwo.

R. N. wyjaśniając zarówno na etapie postępowania przygotowawczego ( k. 27) jak i na rozprawie głównej ( k. 59v) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu występku i złożył wyjaśnienia wskazujące na jego motywację. Najważniejsze jednak z punktu widzenia rozpoznawanej sprawy jest to, że oskarżony podał, iż miał pełną świadomość cofnięcia mu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi; przyczyną tego było przekroczenie tzw. punktów karnych za popełniane wykroczenia drogowe. Oskarżony podał, że pracował jako handlowiec i do jego obowiązków należała jazda samochodem. Nie jest prawdą natomiast twierdzenie oskarżonego, że sądził, że kierowanie pojazdami jest jedynie wykroczeniem, albowiem jak wynika z akt spraw II K 369/15 Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim przed popełnieniem czynu objętego niniejszym postępowaniem miał wcześniej postawiony zarzut popełnienia analogicznego przestępstwa. Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie jego sprawstwa w dokonaniu występku z art. 180a k.k. w pełni potwierdza przesłuchany na etapie postępowania przygotowawczego świadek tj. funkcjonariusz Policji B. M., który podał, że w związku z przekroczeniem prędkości zatrzymał do kontroli drogowej pojazd marki C., który prowadzony był przez R. N.. W czasie czynności ustalił, iż R. N. ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi. Sąd dał wiarę temu świadkowi bowiem nie zachodziły żadne okoliczności podważające jego wiarygodność.

Pozostałe dowody zgromadzone w sprawie, a ujawnione na rozprawie, to także materiał dowodowy w pełni wiarygodny i stanowiący podstawy ustaleń stanu faktycznego. Były to bowiem dokumenty nie kwestionowane przez strony postępowania, a jednocześnie w ocenie Sądu nie zachodziły żadne okoliczności podważające wiarygodność tych dokumentów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Art. 180a k.k. stanowi, iż występek ten popełnia ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. R. N. w dniu 08.12.2015r. prowadził pojazd mechaniczny – samochód – po drodze publicznej na ul. (...) w K. i jednocześnie kierując tym pojazdem nie zastosował się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Dyspozycję art. 180a k.k. należy uznać za wypełnioną, a sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Oskarżony R. N. w dniu zdarzenia był osobą pełnoletnią, poczytalną, nie zachodziła żadna okoliczność, która w jakikolwiek sposób usprawiedliwiałaby jego działanie. Wina R. N. w popełnieniu czynu mu przypisanego także jest bezsporna.

Wymierzając karę za popełnione przez oskarżonego przestępstwo Sąd Rejonowy stosował kryteria wskazane w art. 53§1 i §2 k.k. Art. 53§1 k.k. stanowi, iż Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. § 2. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, (…) , rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości (…).

Dobrem chronionym poprzez dyspozycję art. 180a k.k. jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Ratio legis tej normy prawnej jest natomiast potrzeba eliminacji z udziału w ruchu drogowym tych kierowców, którzy nagminnie łamią zasady tzw. kodeksu drogowego, czym de facto stwarzają realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Za przypisane oskarżonemu R. N. przestępstwo Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę 1 miesiąca pozbawienia wolności. Wymierzając karę za popełniony przez niego występek Sąd miał na celu zarówno prewencję indywidualną, jak i konieczność oddziaływania na świadomość społeczną (prewencja generalna). R. N. cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami mechanicznymi w roku 2014 r. z uwagi na przekroczoną liczbę dopuszczalnych punktów karnych. Wnosić z tego należy, iż oskarżony ten naruszał przepisy ustawy o ruchu drogowym w tak rażący sposób, że został on uznany za osobę stwarzającą zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co musiało skutkować ponownym sprawdzeniem jego kompetencji do kierowania pojazdami mechanicznymi. Fakt, że zapadły wobec niego wyroki skazujące za popełnienie występku z art. 180a k.k. wprost dowodzi tego, że oskarżony w sposób rażący lekceważył decyzję o cofnięciu prawa jazdy. Jednocześnie mając świadomość że popełnił dwa przestępstwa z art. 180 a kk zdecydował się na popełnienie kolejnego, takiego samego przestępstwa objętego niniejszym postępowaniem. Taka postawa świadczy o jawnym lekceważeniu obowiązujących norm prawnych i nie pozwala Sądowi na orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju. Wcześniej uzgodniona przez oskarżonego kara ograniczenia wolności nie spełniła swoich celów bowiem oskarżony nadal popełniał przestępstwa z art. 180a k.k. Sąd uznał zatem, że oskarżony nadal pozostaje osobą niebezpieczną dla ruchu drogowego, utracił prawo jazy, nie poddał ponownej weryfikacji swoich kompetencji do uczestnictwa w ruchu drogowym, a ponadto nadal jeździ samochodem i narusza przepisy ustawy prawo o ruchu drogowym. Jednocześnie należy mieć na względnie, że art. 180 a kk chroni przed poruszaniem się po drogach osób którym cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami, a więc osób stanowią potencjalne niebezpieczeństwo na drogach. Tym samym celem pośrednim tego przepisu jest ochrona zdrowia a nawet życia innych uczestników ruchu, a oskarżony swoim zachowaniem godził w te dobra prawne. Powyższe niewątpliwe wpływa na ocenę społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, a jednocześnie oskarżony działa umyślnie z zamiarem bezpośrednim – wiedział, że popełnia przestępstwo i chciał je popełnić, jedynie miał nadziej, że przestępstwo to nie zostanie wykryte, a w razie jego wykrycie, że zostanie łagodnie potraktowany. Całokształt tych okoliczności (zarówno dotyczących czynu jak i oskarżonego) wskazuje, iż oskarżony w niniejszym postępowaniu zasługuje na karę adekwatną, a jednocześnie spełniającą swoje cele. Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę 1 miesiąca pozbawienia wolności. Sąd uznał, że kara 1 miesiąca pozbawienia wolności – wprawdzie najsurowsza rodzajowo, ale najłagodniejsza biorąc pod uwagę jej wymiar- będzie dla R. N. karą odpowiednią. Jedynie tak wyważona kara, spełni też cele jaki ustawodawca nakłada na wymiar kary zarówno w jej aspekcie generalnym, jak i indywidualnym. Wymierzona kara pozbawienia wolności będzie działać jako czynnik hamujący dla innych potencjalnych sprawców tego typu występków – dla osób, które tak jak oskarżony myślały, że można notorycznie popełniać tego typu przestępstwa. Natomiast fakt skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności będzie także i dla R. N. ostrzeżeniem, iż obecnie nie ma pobłażliwości dla kierowców łamiących przepisu ustawy prawo o ruchu drogowym i rozdziału XXI kodeksu karnego.

Z uwagi na wydanie wyroku skazującego przeciwko oskarżonemu i posiadanie przez niego pracy Sąd na podstawie art. 627 kpk obciążył go kosztami sądowymi i wymierzył mu opłatę w kwocie 60 zł.

SSR Paweł Biziak

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem,

2.  sprawę przedłożyć z wpływem lub za 14 dni.

I., 13.10.2016 r.