Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27.11.2015 roku

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Biziak

Protokolant Paweł Wabich

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w I. (...)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 27.01.2015 r., 29.01.2015 r., 03.03.2015 r., 08.05.2015 r., 29.09.2015 r. i 20.11.2015 r.

sprawy karnej

E. M. syna J. i H. zd. G., urodzonego (...) w I., zamieszkałego (...)-(...) G. ul. (...), żonatego, z zawodu cukiernika, nie karanego PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 31 marca do 20 kwietnia 2010r. w G. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Hurtownię (...) sp. z o. o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 16.795,32 zł w ten sposób, że wykorzystując fakt zatrudnienia w firmie (...) na stanowisku sprzedawcy, bez wiedzy i zgody swojego pracodawcy dokonał zakupu na rachunek tejże firmy towaru w postaci pasków rozrządu i rolek napinających na podstawie faktur VAT nr (...), który to towar przeznaczył na cele prywatne, nie dokonując za niego zapłaty, wprowadzając tym samym w błąd pracownika firmy (...), co do faktycznego nabywcy towaru, a także zamiaru uregulowania należności z tytułu jego zakupu, czym działał na szkodę Hurtowni (...) sp. z o. o.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

II . w okresie od 7 października do 5 listopada 2010. w G. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził firmę (...) sp. z o. o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 13.565,36 zł w ten sposób, że wykorzystując fakt zatrudnienia w firmie (...) na stanowisku sprzedawcy, bez wiedzy i zgody swojego pracodawcy dokonał zakupu na rachunek tejże firmy towaru w postaci olei samochodowych na podstawie faktur VAT nr (...), RV (...), RV (...), RV (...), RV (...), (...), który to towar przeznaczył na cele prywatne, nie dokonując za niego zapłaty, wprowadzając tym samym w błąd pracownika firmy (...), co do faktycznego nabywcy towaru, a także zamiaru uregulowania należności z tytułu jego zakupu, czym działał na szkodę (...) sp. z o. o.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

III. w dniu 05 listopada 2010 r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził firmę (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 4.723,91 zł w ten sposób, że wykorzystując fakt zatrudnienia w firmie (...) na stanowisku sprzedawcy, bez wiedzy i zgody swojego pracodawcy dokonał zakupu na rachunek tejże firmy towaru w postaci pasków rozrządu z napinaczem na podstawie faktury VAT nr (...), który to towar przeznaczył na cele prywatne, nie dokonując za niego zapłaty, wprowadzając tym samym w błąd pracownika firmy (...), co do faktycznego nabywcy towaru, a także zamiaru uregulowania należności z tytułu jego zakupu, czym działał na szkodę (...) sp. z o. o.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

IV. w dniu 06 października 2010 r. w G. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził firmę (...) sp. z o. o.. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 7.687,95 zł w ten sposób, że wykorzystując fakt zatrudnienia w firmie (...) na stanowisku sprzedawcy, bez wiedzy i zgody swojego pracodawcy dokonał zakupu na rachunek tejże firmy towaru w postaci olei samochodowych na podstawie faktur VAT nr (...), (...) (...) (...), (...) (...) (...), który to towar przeznaczył na cele prywatne, nie dokonując za niego zapłaty, wprowadzając tym samym w błąd pracownika firmy (...) co do faktycznego nabywcy towaru, a także zamiaru uregulowania należności z tytułu jego zakupu, czym działał na szkodę (...) sp. z o. o.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

orzeka:

1.  oskarżonego uznaje za winnego zarzucanych mu przestępstw: z pkt I z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, z pkt II z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, z pkt III z art. 286 § 1 kk i z pkt IV z art. 286 § 1 kk popełnionych w sposób opisany wyżej, z tym ustaleniem, że w zakresie czynu nr IV nie dokonał zapłaty w wyznaczonym terminie oraz że czynów nr I, II, III i IV dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 kk, stosując przepisy w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.396) na podstawie art. 4 § 1 kk, i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w myśl art. 91 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 kk wymierza mu grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

2.  na podstawie art. 69 § 1 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk,stosując przepisy w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.396) na podstawie art. 4 § 1 kk,wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata,

3.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Inowrocławiu koszty sądowei na podstawie art. 1, 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 233 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w wysokości 280 zł (dwieście osiemdziesiąt zł).

SSR Paweł Biziak

II K 261/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 15.10.2013 r., sygn. akt II K 467/11 oskarżony E. M. został uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Sąd Okręgowy w B. (...) wyrokiem z dnia 13.03.2014 r., sygn. akt IV Ka 69/14 uchyli powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy zgodził się z zarzutami apelacji, iż sąd I instancji błędnie uznał, iż opisane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku czyny nie wyczerpują znamion przestępstwa z art. 286 § 1 kk. Podał, iż z ustalonego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, iż oskarżony dokonując zakupów będących przedmiotem zarzucanych mu czynów w pkt 2 i 4 aktu oskarżenia nie przekazał ich firmie (...), w imieniu którego je zakapował, tylko przeznaczył je na swe prywatne cele, co do pozostałych zakupów będących przedmiotem czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt 1 i 3 aktu oskarżenia, istniały w tym względzie duże wątpliwości, bowiem zebrane w sprawie dowody nie dawały podstaw do jednoznacznych w tym względzie stwierdzeń. Oskarżony dokonując zakupów opisanych w pkt 2 i 4 aktu oskarżenia w sposób oczywisty wprowadził w błąd podmioty gospodarcze sprzedające mu towar, co to tego kto jest ich rzeczywistym nabywcą jak i co do tego kto ma za ten towar zapłacić, działając przy tym w sposób oczywisty w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony doprowadził też, w ocenie Sądu Okręgowego, swym działaniem powyższe podmioty gospodarcze do niekorzystanego rozporządzenia swoim mieniem, bowiem gdyby miały świadomość kto jest rzeczywistym nabywcą towaru i kto ma za niego w rzeczywistości zapłacić, to niewątpliwie do zawarcia przedmiotowych transakcji by nie przystąpiły lub przystąpiłyby pod innymi warunkami. Oskarżony za żadne zakupy objęte zarzutem nie zapłacił w terminie, zapłaty dokonywane były dopiero po wysłaniu monitów do firmy (...). Niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzone spółki wynika z faktu, iż w przypadku skutecznego zakwestionowania przez J. T. (1) faktu zakupu towaru i nie dokonaniu należnej zapłaty, zostałyby one pozbawione możliwości skutecznego od niego wyegzekwowania. Niekorzystne rozporządzenie mieniem niekoniecznie musi polegać na poniesieniu przez pokrzywdzonego rzeczywistej straty materialnej, wystarczającym będzie dla jego ustalenia obawa jej zaistnienia. Sąd I instancji w dowolny sposób uznał, że zachowanie się oskarżonego polegające na słownych, jak i pisemnych oświadczeniach oskarżonego składanych pokrzywdzonym spółkom świadczy o tym, że miał on zamiar wywiązać się z zobowiązań wobec tych spółek. Z zebranych dowodów wynika jednoznacznie, iż takie oświadczenia składał dopiero wówczas, gdy wyszła na jaw jego działalność opisana w stawianych mu zarzutach, co winno stanowić podstawę do przyjęcia, iż powyższe deklaracje nie mają żadnego znaczenia dla oceny prawno-karnej popełnionych przez niego czynów. Zebrane dowody świadczą również o tym, że żadna zapłata za towar będący przedmiotem czynów zarzucanych nie nastąpiła w terminie wynikający z faktur dotyczący zakupu towarów. Sąd Okręgowy wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji winien ponownie przeprowadzić postępowanie dowodowe, wnikliwie ocenić zebrane dowody i podjąć merytoryczne rozstrzygnięcie, mając na względzie poczynione przez Sąd Okręgowy wywody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. M. od 01 kwietnia 2004 roku zatrudniony był u J. T. (1), zajmując się zamówieniami towaru koniecznego do prowadzenia firmy (...) – części samochodowych, olei i innych artykułów oraz dokonywał przyjęcia towarów w stan magazynu (ewidencjonował towary w stan magazynu). Dokonywał zamówień m. in. u takich firm jak (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. (...). Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. Zamówienia u jednego dostawców składał również w drodze elektronicznej, posługując się w tym zakresie „elektronicznym formularzem zamówienia”, który to program nie był znany innym pracownikom, w tym J. T. (1). Towar zamawiany przez oskarżonego E. M. był dostarczany zarówno na teren firmy (...) jak i na wniosek oskarżonego również poza terenem firmy (...). Ponadto oskarżony miał dostęp do siedziby firmy (...) (mógł przyjechać przed godzinami otwarcia firmy lub pozostać poza godzinami jej otwarcia) i miał możliwość wywiezienia towaru z terenu firmy. W dniu 27.12.2010 r. J. T. (1) rozwiązał z oskarżonym umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika-oskarżonego. Jako przyczyny wypowiedzenia zostały wskazane: 1. brak lojalności wobec pracodawcy poprzez wykorzystywanie informacji dotyczących dostawców stanowiących tajemnicę handlową pracodawcy dla osiągnięcia własnych korzyści materialnych na szkodę dla pracodawcy; 2. nie dbanie o dobro zakładu pracy poprzez prowadzenie przez oskarżonego niezgłoszonej do ewidencji działalności gospodarczej działalności konkurencyjnej na szkodę pracodawcy poprzez dokonywanie zakupów towarów handlowych w postaci części i akcesoriów samochodowych oraz materiałów eksploatacyjnych dla pojazdów samochodowych w imieniu pracodawcy a następnie zbywaniu ich na własny rachunek z pominięciem ewidencji sprzedaży pracodawcy; nierzetelnym prowadzeniu dokumentacji księgowo-magazynowej poprzez nie ewidencjonowanie zakupów towarów o których mowa w pkt 2 oraz ukrywanie i niszczenie dowodów rzeczowych. Od powyższego odwołanie do sądu pracy złożył oskarżony, który zakwestionował powody rozwiązania umowy o pracę oraz podał, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w okresie, gdy oskarżony przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wniósł o uznanie rozwiązanie umowy o pracę za bezpodstawne i odszkodowanie w kwocie 9000 zł. Sprawa przez sądem pracy zakończyła się ugodą na podstawie której m.in. J. T. (1) cofnął swoje oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z winy pracownika, strony ustalił, że umowa o pracę rozwiązała się za porozumieniem stron z wniosku pracownika – całkowite zaspokojenie roszczeń z pozwu.

Dowód: zeznania świadków: J. T. (1), A. M. (1), K. D., P. I., C. I., M. C., M. K. (1), A. M. (2), Z. J., M. W. i S. L.; dokumenty: rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenie k. 4 akt IV P 6/11, odwołanie od rozwiązania umowy o pracę k. 2-3 akt IV P 6/11, ugoda zawarta przed sądem k. 81 akt IV P 6/11,

Zarzut nr 1

W okresie czasu od 31.03.2010 r do 20 kwietnia 2010 r. oskarżony zamówił towar w Hurtowni (...) sp. z o.o. w łącznej kwocie 16.795,32 zł na który to zostały wystawione faktury Vat nr (...) z dnia 01.04.2010 r. z terminem płatności do dnia 01.05.2010 r. i nr (...) z dnia 21.04.2010 r. z terminem płatności do dnia 10.05.2010 r. Oskarżony towar ten rzekomo zamówił dla swojego pracodawcy J. T. (1), jednak z zamiarem przeznaczenia dla siebie. Oskarżony nie uzyskałby takich samych warunków zakupu. Oskarżony powyższych faktur nie zaewidencjonował w firmie (...), towaru z tych faktur, który odebrał nie przyjął w stan magazynu swojego pracodawcy. Towar ten przeznaczył na swoje cele. Za powyższy towar oskarżony nie zapłacił. Pracodawca oskarżonego nie wiedział o powyższym zamówieniu. Oskarżony w rozmowie z przedstawicielem firmy (...) prosił aby nie informować J. T. (1) o nieuregulowania płatności za te faktury. Hurtownia (...) sp. z o.o. wystawiła wezwanie do zapłaty dla J. T. (1) za towar stwierdzony powyższymi fakturami, w odpowiedzi na które to wezwanie J. T. (1) odpowiedział, że brak powyższych faktur w ewidencji jego firmy. Początkowo J. T. (1) wstrzymał się z zapłatą za powyższe towary ale ostatecznie uregulował całą kwotę. W firmie (...) ustalono również, że w Hurtowni (...) sp. z o.o. był zamawiany także inny towar na firmę (...), który również nie został zaewidencjonowany i przyjęty w firmie (...).

Dowód: pierwsze wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego, zeznania świadków J. T. (1), A. M. (1), P. M., J. G.; dokumenty: faktura Vat nr (...) z dnia 01.04.2010 r. k. 332, faktura VAT nr (...) z dnia 21.04.2010 r. k. 355, potwierdzenie salda k. 551, zestawienie faktur i towarów k. 555.

Zarzut nr 2

W okresie czasu od 7 października do 5 listopada 2010 r. oskarżony zamówił towar w (...) sp. z o. o. w łącznej kwocie 13.565,36 zł na który to zostały wystawione faktury Vat nr VAT nr RV (...), RV (...), RV (...), RV (...), RV (...), (...). Oskarżony towar ten rzekomo zamówił dla swojego pracodawcy J. T. (1), jednak z zamiarem przeznaczenie tego towaru dla siebie. Oskarżony nie uzyskałby takich samych warunków zakupu. Powyższych faktur nie zaewidencjonował, a towaru nie przyjął w stan magazynu swojego pracodawcy. Towar ten przeznaczył na swoje cele. Pracodawca oskarżonego nie wiedział o powyższym procederze oskarżonego do czasu upływu terminu płatności powyższych faktur. Zamówienia w (...) Sp. z o.o. były realizowane przez P. I., który był przedstawicielem handlowym tej firmy. P. I. dokonywał dostaw zwykle do siedziby J. T. (1), jednakże jedno z zamówień, na wyraźną prośbę E. M. nie zrealizował w siedzibie J. T. (1), a pod wskazane przez E. M. miejsce poza firmą, tj. przy drodze na wylocie z G. do B.. W dniu 07 grudnia 2010 roku E. M. złożył pisemne oświadczenie przedstawicielowi (...) Sp. z o.o., w którym zobowiązał się do dnia 20 grudnia 2010 roku uregulować zadłużenie wynikające z faktur (...) podając w tym oświadczeniu, że towar odebrał osobiście na własne cele z pominięciem (...). Za powyższy towar oskarżony nie zapłacił. W związku z powyższym (...) Sp. z o.o. wezwała do zapłaty za powyższy towar J. T. (1), który uregulował powyższe należności.

Dowód: pierwsze wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego, zeznania świądów: J. T. (1), A. M. (1), P. I., W. P., L. I.; dokumenty: oświadczenie E. M. co do faktur (...) k. 5, 52, wezwanie do zapłaty k. 51, zestawienie zamówienia k. 557, faktury Vat k. 141-146,

Zarzut nr 3

W dniu 05 listopada 2010 r. oskarżony zamówił towar w (...) sp. z o.o. w kwocie 4.723,91 zł na który to zostały wystawione faktury VAT nr (...) z dnia 05.11.2010 r. z terminem płatności do dnia 12.11.2010 r. Towar został zamówiony za pośrednictwem specjalnego programu do zamawiania towarów w firmie (...) sp. z o.o., gdzie przeszkolenie co do jego obsługi miał jedynie oskarżony i tylko on go obsługiwał. Oskarżony zamówienie złożył o godz. 16.50 (po godzinach pracy). W uwagach do zamówienia wpisano „osobna faktura” Oskarżony towar ten rzekomo zamówił dla swojego pracodawcy J. T. (1), jednak z przeznaczeniem na własne cele. Oskarżony nie uzyskałby takich samych warunków zakupu. Powyższej faktury nie zaewidencjonował, a towaru nie przyjął w stan magazynu swojego pracodawcy. Towar ten przeznaczył na swoje cele. Za powyższy towar oskarżony nie zapłacił. Pracodawca oskarżonego nie wiedział o powyższym procederze oskarżonego. W dniach 10 i 28 stycznia 2011 roku (...) sp. z o.o. wezwał J. T. (1) do uregulowania należności za dostarczony towar stwierdzony powyższą fakturą, wskazując, że termin płatności upłynął w dniu 12 listopada 2012 roku. Ostatecznie to J. T. (1) uregulował całą kwotę. W firmie (...) ustalono również, że w (...) sp. z o.o. był zamawiany także inny towar na firmę (...), który również nie został zaewidencjonowany i przyjęty w firmie (...). Towar był dostarczany zarówno do siedziby firmy jak i na stacji paliw (...) w G..

Dowód: pierwsze wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego, zeznania świądów: J. T. (1), A. M. (1), M. G., T. S., A. S., K. M., M. C.; dokumenty: faktura Vat nr (...) k. 35, wezwania do zapłaty k. 37-38 akt, dowody wpłat k. 36 akt, dokument R. Bank k. 154-155 akt, formularz zamówienia k. 153, pismo z firmy (...) k. 151, zestawienie faktur z firmą (...) k. 556, pismo o warunkach zakupu k. 565, 571.

Zarzut nr 4

W dniu 06 października 2010 r. oskarżony zamówił towar w (...) sp. z o. o.. w łącznej kwocie 7.687,95 zł na który to zostały wystawione faktury VAT nr (...) z dnia 06.10.2010 (2.705,96 zł) z terminem płatności do dnia 20.10.2010 r., (...) (...)/ (...) z dnia 06.10.2010 (2.449,27 zł) z terminem płatności do dnia 27.10.2010 r., (...) (...) (...) z dnia 06.10.2010 (2.532,72 zł) z terminem płatności do dnia 05.11.2010 r. Oskarżony towar ten rzekomo zamówił dla swojego pracodawcy J. T. (1), jednak z zamiarem przeznaczenia na własne cele. Powyższych faktur nie zaewidencjonował, a towaru nie przyjął w stan magazynu swojego pracodawcy. Towar ten przeznaczył na swoje cele. Za powyższy towar oskarżony nie zapłacił w terminie. Pracodawca oskarżonego nie wiedział o powyższym procederze oskarżonego. Towar zamówiony na powyższe faktury został dostarczony poza siedzibą firmy (...) i zabrany przez oskarżonego. (...) Sp. z o.o. w R. wystosowało w dniu 10 listopada 2010 roku do J. T. (1) wezwanie do zapłaty kwoty 7.687,95 zł za powyższe faktury. W dniu 23 listopada 2010 roku w pisemnym oświadczeniu M. K. (2), który świadczył usługi transportowe dla firmy (...), podał, że towar dostarczył na prośbę E. M. do Firmy (...) w W.. W dniu 23 listopada 2010 roku A. M. (2) reprezentujący (...) złożył pisemne oświadczenie, że towar zamówiony przez E. M. reprezentującego (...) J. T. (1) został na prośbę E. M. dostarczony przez transport firmy do firmy (...) w W., zaś faktury (...) z dnia 06.10.2010 (2.705,96 zł), (...)/(...)/ (...) z dnia 06.10.2010 (2.449,27 zł), (...)/(...) (...) z dnia 06.10.2010 (2.532,72 zł), zostały podpisane przez E. M.. W dniu 25 listopada 2010 roku należność wobec (...) Sp. z o.o. za faktury (...) z dnia 06.10.2010 (2.705,96 zł), (...)/(...)/ (...) z dnia 06.10.2010 (2.449,27 zł), (...)/(...) (...) z dnia 06.10.2010 (2.532,72 zł) na łączną kwotę 7.687,95 wraz z odsetkami została uregulowana z konta należącego do B. M. przelewem. W dniu 26 listopada 2010 roku J. T. (1) oraz księgowa jego firmy (...) odebrali od E. M. oświadczenie, w którym podał, że „za okres jego pracy do dnia 26 listopada 2010 roku wszystkie zamawiane towary w firmach z którymi współpracował zostały zafakturowane, zaewidencjonowane w rejestrach zakupu i magazynie części zostały przyjęte na stan na bieżąco w dniu dostawy towaru. Żadnych dostaw części i innych towarów poza ewidencją nie zamawiał, nie sprzedawał poza sklepem, za wyjątkiem firmy (...) za okres 06.10.2010 były to trzy faktury w kwocie 7.687,95 zł. Za zamówione dostawy które były zamawiane i towar pobierany płacił właściciel firmy. Faktury były gotówkowe i przelewowe.”

Dowód: pierwsze wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego, zeznania świadków: J. T. (1), A. M. (1), C. I., M. K. (1), A. M. (2); dokumenty: faktury VAT nr (...) k. k. 45 – 47 akt, łącznie z odpisami k. 48-50, wezwanie do zapłaty k. 39, 40 akt, oświadczenie M. K. (2) k. 4, 41 akt, oświadczenie A. M. (2) k. 3 akt, pismo Syndyka Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w R. k. 940 akt, wydruk (...) k. 43 akt, oświadczenie E. M. k. 44 akt.

Oskarżony nie był w przeszłości karany za przestępstwa.

Dowód: informacja z krajowego rejestru karnego – k. 1164

Oskarżony E. M. podczas pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (k. 589-590) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. Powyższemu oświadczeniu Sąd dał wiarę. Powyższe znajduje potwierdzenie w innych dowodach: pisemnych oświadczeniach oskarżonego, że towar zamówiony na firmę (...) i firmach (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. przeznaczył na własne cele oraz innych dowodach: zeznania świadków J. T. (1), A. M. (1), P. M., J. G., P. I., W. P., L. I., M. G., T. S., A. S., K. M., M. C., C. I., M. K. (1), A. M. (2); oraz dokumentach: faktura Vat nr (...) z dnia 01.04.2010 r. k. 332, faktura VAT nr (...) z dnia 21.04.2010 r. k. 355, potwierdzenie salda k. 551, zestawienie faktur i towarów k. 555, wezwanie do zapłaty k. 51, zestawienie zamówienia k. 557, faktury Vat k. 141-146, zestawienie faktur i towarów k. 557, zamówienie k. 153, faktura Vat nr (...) k. 35, wezwania do zapłaty k. 37-38 akt, dowody wpłat k. 36 akt, dokument R. (...) k. 154-155 akt, formularz zamówienia k. 153, pismo z firmy (...) k. 151, zestawienie faktur z firmą (...) k. 556, pismo o warunkach zakupu k. 565, 571, faktury VAT nr (...) k. k. 45 – 47 akt, łącznie z odpisami k. 48-50, wezwanie do zapłaty k. 39, 40 akt, oświadczenie M. K. (2) k. 4, 41 akt, oświadczenie A. M. (2) k. 3 akt, pismo Syndyka Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w R. k. 940 akt, wydruk (...) k. 43 akt, oświadczenie E. M. k. 44 akt, które oceniając całościowo potwierdzają, że oskarżony dopuściła się popełnienia zarzucanych mu czynów. Z powyższych dowodów wynika m.in. że towar o który toczy się postępowanie zamawiany był przez oskarżonego rzekomo dla firmy (...) jednak faktury za te towary nie były ewidencjonowanie w firmanie J. T. (1), a towar nie był przyjmowany w stan magazynu firmy (...), a oskarżony miał możliwość przeznaczenia tego towaru na własne cele z pominięciem wpisania tego towaru do ewidencji. Ponadto należy uznać, iż co do oceny prawnej swojego zachowania oskarżony mógł mieć wątpliwości, jednak co do faktów opisanych w zarzutach nie powinien mieć wątpliwości, tj. czy samych zachowań dopuścił się (czy zamawiał towar na firmę (...), których przeznaczał na własne cele prywatne). Wobec powyższego Sąd nie dał wiary kolejnym wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznawał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów (k 591-592, 695 i częściowo na k. 1082v). Podczas jednych ze swoich wyjaśnień podał, że w firmie (...) był bałagan, oskarżony nie mógł zamawiać towaru bez wiedzy J. T. (1), przy każdej dostawie był obecny J. T. (1), a zamówienia elektroniczne towarów były dokonywane przez oskarżonego ale również przez J. T. (1) i mechaników. W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż z zeznań świadków (J. T. (1) i jego pracowników oraz kontrahentów) wynika, iż to oskarżony zajmował się zamawianiem towarów i do jego zadań należało przyjmowanie towaru do magazynu (w tym ewidencjonowanie powyższego). Niniejszym postępowaniem były objęte jedynie faktury Vat objęte aktem oskarżenia ale przedłożono również dokumenty, iż także inne towary zamówione na rzecz firmy (...) nie zostały dostarczone do jego firmy. Należy jednak podkreślić, iż za zamawianie towarów i ich przyjmowanie do magazynu odpowiedzialny był oskarżony. Tym samym ewentualne nieprawidłowości w tym zakresie (o których oskarżony mógł twierdzić, że w firmie (...) ogólnie rzecz to ujmując przez oskarżonego „panował bałagan”) były spowodowane przez oskarżonego. Z uwagi na nieobjęcie tych faktur aktem oskarżenia sąd nie dokonywał oceny prawno-karnej tych pozostałych faktur.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. T. (1) (k. 7-8, 33-34, 166-167, 200-201, 234-235, 563-564, 584-585, 696, 757-758,800,947-949, 960, 1083-1085) w zakresie w którym świadek ten podał, że towar objęty niniejszym postępowaniem w jego firmie zamawiał oskarżony, to oskarżony zajmował się w firmie ewidencjonowaniem faktur i przyjmowaniem towarów do magazynu oraz, że faktury objęte aktem oskarżenia nie zostały zaewidencjonowane, a towar nie został przyjęty w stan magazyny. W tym ostatnim zakresie zeznania tego świadka znajdują potwierdzenie w pierwszych wyjaśnieniach oskarżonego oraz jego dwóch pisemnych oświadczeniach. Potwierdzeniem jego zeznań są również zeznania świadków A. M. (1), P. M., P. I., T. S., M. K. (3), A. M. (2), Z. J., M. W. i S. L. oraz dokumenty: zestawienie faktur i towarów k. 555-557, formularz zamówienia k. 153, pismo z firmy (...) k. 151, oświadczenie M. K. (2) k. 4, 41 akt, oświadczenie A. M. (2) k. 3 akt. W zakresie w jakim świadek ten twierdził, że za towar w firmie nie było płacone gotówką Sąd nie dał wiary. Ostatecznie jednak świadek ten sam podał, że chodziło mu o to, że nie było płacone gotówką bez wydania dokumentu KW, a jak był wydawany taki dokument to gotówką było już płacone.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. M. (1) (56-57, 147-148,236-237,559-560,602,698,959,66 akt IV P 6/11) w zakresie w którym podała, że to oskarżony E. M. zajmował się zamawianiem towarów objętych niniejszym postępowaniem, przyjmowaniem ich w stan magazynu i prowadzenia stosownej dokumentacji oraz, że brakowało faktur objętych aktem oskarżenia w firmie (...). Zeznania tego świadka znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. T. (1), P. M., P. I., T. S., M. K. (3), A. M. (2), Z. J., M. W. i S. L. oraz dokumentach: zestawienie faktur i towarów k. 555-557, pismo firmy (...) k. 51, formularz zamówienia k. 153, pismo z firmy (...) k. 151, oświadczenie M. K. (2) k. 4, 41 akt, oświadczenie A. M. (2) k. 3 akt. Dodatkowo potwierdzeniem powyższego są pierwsze wyjaśnienia oskarżonego i jego dwa pisemne oświadczenia. Wprawdzie na ostatniej rozprawie (k. 1085-1086) świadek ta nie pamiętała już okoliczności sprawy z uwagi na upływ czasu, czemu Sąd dał wiarę, jednak potwierdziła swoje wcześniejsze zeznania podając, iż wcześniej pamiętała lepiej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. M. – przedstawicielowi firmy (...) sp. o.o. (198-199, 748, (...)) co do podawanych przez tego świadka okoliczności, że to oskarżony E. M. zajmował się zamawianiem towarów dla firmy (...), że towar stwierdzony dwiema fakturami objętymi niniejszym postępowaniem został zamówiony i odebrany przez E. M., że w zakresie tych faktur oskarżony prosił aby nic nie mówić J. T. (1) i że sam ureguluje należności za ten towar oraz, iż E. M. nie mógłby dokonać zakupu w firmie (...) na tych samych zasadach co kupując towar na firmę (...). Wprawdzie podczas zeznawania na rozprawie w dniu 27.01.2015 r. już pewnych okoliczności nie pamiętał ale potwierdził odczytane mu zeznania. Należy zauważyć, iż okoliczności podawane przez tego świadka znajdują potwierdzenie: w pierwszych wyjaśnieniach oskarżonego, w zeznaniach J. T. (1), A. M. (1), J. G., Z. J., M. W. i S. L..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. D. – zajmującej się dostawą towarów z firmy (...) (k. 229-230, 748, 1088) co podawanej przez tego świadka okoliczności, że dostawa towarów zamawianych na firmę (...) odbywała się zarówno na teren firmy (...) ale również w inne miejsca – na telefoniczną prośbę E. M.. Świadek ta nie miała powodów aby zeznawać nieprawdę. Świadek ta zeznała, że towar w firmie (...) odbierał zarówno oskarżony jak i J. T. (1), czemu Sąd dał wiarę, jednak z innych dowodów wynika już, że następcze przyjmowanie towarów w stan magazynu należało do obowiązków E. M., a zeznania tego świadka powyższej okoliczności nie podważają bowiem świadek ta nie pracowała w firmie (...) i nie wie kto zajmował się powyższymi czynnościami w firmie (...). Co do towaru objętego niniejszym postępowaniem to z zeznań świadka P. M. wynika, iż zamówienia i odebrania tego towaru dokonał oskarżony. Powyższe znajduje również potwierdzenie pierwszych wyjaśnieniach oskarżonego z postępowania przygotowawczego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. G. – przedstawiciela firmy (...) (k. 831, 108) co do podawanej przez niego okoliczności, że oskarżony zamawiając u nich towar „na siebie”, a nie na firmę (...) nie uzyskałby takich samych warunków oraz, że ostatecznie za 2 faktury objęte postępowaniem J. T. (1) zapłacił. Zeznania tego świadka znajdują potwierdzenie w zeznaniach P. M. oraz J. T. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. I. – przedstawiciela firmy (...) (k. k. 203-204, 231-233,697,67 akt IV P 6/11, 1086-1087) co do podanej przez niego okoliczności, że towar w firmie (...) na dane firmy (...) zamawiał oskarżony E. M., w tym towar na faktury objęte niniejszym postępowaniem, że faktury te razem z towarem odebrał oskarżony, co do oświadczenia napisanego przez oskarżonego z k. 52 akt, że zdarzyło się, że towar zamawiany na firmę (...) był odebrany przez E. M. poza siedzibą firmy, co do wskazania, że oskarżony zmawiając powyższy towar „na siebie”, a nie na firmę (...) nie otrzymałby takich samych warunków oraz ostatecznego uregulowania powyższych należności przez J. T. (1). Okoliczności podane przez tego świadka znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. T. (1), A. M. (1), Z. J., M. W., S. L., W. P. i L. I., dokumentach: oświadczeniu z k. 52, podpisach na fakturach na k. 141-146, wezwaniu do zapłaty k. 51 oraz pierwszych wyjaśnieniach oskarżonego z postępowania przygotowawczego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. P. (k. 846, 1098-1099), co do podawanej przez niego okoliczności, że oskarżany zamawiając towar objęty aktem oskarżenia „na siebie” nie uzyskałby takich samych warunków jak zamawiając go na dane firmy (...). Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznania P. I. i L. I..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka L. I. (k. 830-831, 1099) co do podanej przez tego świadka okoliczności, że towar objęty niniejszym postępowaniem został zamówiony i odebrany przez E. M. i że zamawiając ten towar „na siebie” nie uzyskałby takich samych warunków jak zamawiając go na dane firmy (...). Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadków W. P. i P. I. oraz dokumentach: oświadczeniu z k. 52, podpisach na fakturach na k. 141-146, wezwaniu do zapłaty k. 51 oraz pierwszych wyjaśnieniach oskarżonego z postępowania przygotowawczego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. C. – który dostarczał towar zamawiany w firmie (...) (k. 561-562, 697-698, 1096-1097) co do podawanych przez tego świadka miejsc w których pozostawiany towar zamawiany na firmę (...). Świadek ten nie maił powodów aby zeznawać nieprawdę w niniejszym postępowaniu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. G. (k. 822,1097) i A. S. (k. 794, 1097) – przedstawicielom firmy (...) co do podawanej przez nich okoliczności, że zamawiając ten towar „na siebie” oskarżony nie uzyskałby takich samych warunków jak zamawiając go na dane firmy (...). Powyższe zeznania wzajemnie się potwierdzają i dodatkowo znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. S.

Sąd dał wiarę zaznaniem świadka T. S. (k.798v-799, 1097-1098) co do podawanej przez tego świadka okoliczności, że zamówienia elektroniczne z komputera generował oskarżony E. M., który został przeszkolony z tego programu, że zamówienie na towar objęty niniejszym postępowaniem najprawdopodobniej zostało złożone w formie elektronicznej, oraz że zamawiając ten towar „na siebie” oskarżony nie uzyskałby takich samych warunków jak zamawiając go na dane firmy (...). Zeznania te znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka M. G., A. S., J. T. (1), Z. J., M. W., S. L. oraz dokumentach formularzu zamówienia k. 153 i piśmie o warunkach zakupu k. 565, 571 oraz częściowo w pierwszych wyjaśnieniach oskarżonego z postępowania przygotowawczego,

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. M. (k. 795-796) co do zamówienia złożonego przez firmę (...) w firmie (...) i jego realizacji oraz uregulowania za powyższe należności. Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka T. S. i J. T. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka C. I. (k. 205-206, 698, 67 akt IV P 6/11, 1087-1088) co do podanej okoliczności, że towar zamówiony na firmę (...) został dostarczony poza teren firmy (...) i odebrany przez E. M.. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. K. (3) i A. M. (2).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. K. (3) (k. 132-133, 726, 1121), że towar zamówiony na rzecz firmy (...) został dostarczony poza siedzibę tej firmy. Świadek na powyższą okoliczność złożył ponadto pisemne oświadczenie. Jego zeznania ponadto znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka C. I. i A. M. (2).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. M. (2) (k. 134-135, 726-727) że zamówienie na towar objęty postępowaniem złożył E. M. działający na rzecz firmy (...), że zamówienie zostało dostarczona poza siedzibą firmy (...), oraz że ostatecznie za towar zostało zapłacone. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. K. (4) i C. I. oraz pierwszych wyjaśnianiach oskarżonego i jego pisemnym oświadczeniu k. 44.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Z. J. (k. 946, 1099-1100 ), M. W. (k. 946, 1100) i S. L. (k. 946, 1100) co do podawanej przez nich okoliczności, że to do obowiązków oskarżonego należało zamawianie towarów i odbiorem faktur i towarów oraz, że po zwolnieniu oskarżanego z pracy dokonano otwarcia jego biurka. Zeznania tych świadków potwierdzają się nawzajem, a ponadto znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. T. (1) i A. M. (1). Wprawdzie w ocenie Sądu mogło się zdarzyć, że jakaś faktura została odebrana bezpośrednio przez J. T. (1), co wynika z zeznań świadka K. D., jednak już ewidencjonowanie faktur i przyjmowanie towarów w stan magazynu należało do obowiązków E. M., co wynika z zeznań J. T. (1) i A. M. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. Ż. (k. 959, 1100-1101) co do podawanej przez niego okoliczności odnośnie rachunku bankowego. Świadek ten nie był związany z żadną ze stron postępowania i nie było podstaw do kwestionowania jego zeznań.

W spawie przeprowadzono również dowody z dokumentów.

Sąd uznał za wiarygodne i mogące stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie dokumenty w postaci: faktura Vat nr (...) z dnia 01.04.2010 r. k. 332, faktura VAT nr (...) z dnia 21.04.2010 r. k. 355, potwierdzenie salda k. 551, wezwanie do zapłaty k. 51, faktury Vat k. 141-146, faktura Vat nr (...) k. 35, wezwania do zapłaty k. 37-38 akt, formularz zamówienia k. 153, faktury VAT nr (...) k. k. 45 – 47 akt, łącznie z odpisami k. 48-50, wezwanie do zapłaty k. 39, 40 akt. Zamówienie towarów objęte aktem oskarżenie i nie dokonanie za nie płatności w terminie nie było kwestionowane w toku postępowania, a jednocześnie znajduje potwierdzenie w zeznaniach przedstawicieli pokrzywdzonych firm – dostawców.

Sąd uznał za wiarygodną informację z Krajowego Rejestru Karnego albowiem nie było podstaw do kwestionowania powyższego dokumentu.

Sąd uznał za wiarygodne zestawienie zamówień pomiędzy firmą (...) z pokrzywdzonymi firmami (...), (...) i U. albowiem sporządzenie tego dokumentu i okoliczności z nich wynikające znajduje potwierdzenie w zeznaniach J. T. (2) i A. M. (1).

Sąd uznał za częściowo wiarygodne oświadczenie E. M. z dnia 26 listopada 2010 r. k. 44, tj. za wiarygodne uznał oświadczenie w zakresie w jakim oskarżony przyznał, że towar zamówiony w (...) został zamówiony przez oskarżonego i nie zaewidencjonowany. Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznaniach J. T. (1), A. M. (1), C. I., M. K. (1), A. M. (2). Za niewiarygodne Sąd uznał pozostałą część oświadczenia oskarżonego („za okres od dnia mojej pracy do dnia 26 listopada 2010 roku wszystkie zamawiane towary w firmach z którymi współpracował zostały zafakturowane, zaewidencjonowane w rejestrach zakupu i magazynie części zostały przyjęte na stan na bieżąco w dniu dostawy towaru. Żadnych dostaw części i innych towarów poza ewidencją nie zamawiał, nie sprzedawał poza sklepem, za wyjątkiem …”) albowiem podważeniem tego jest chociażby późniejsze oświadczenie oskarżonego z dnia 7.12.2010 r. – k. 5,52. Sąd oświadczeniu z dnia 7.12.2010 r. dał wiarę w całości. Potwierdzeniem dokonywanych oszustw, a tym samym wskazanych wyżej oświadczeń w zakresie w jakim Sąd dał im wiarę są pierwsze wyjaśnienia oskarżonego z toku postępowania przygotowawczego, w których to oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty potwierdzające zapłaty za towar objęty niniejszym postępowaniem: dowody wpłat k. 36 akt, dokument R. (...) k. 154-155 akt, wydruk (...) k. 43 akt, pismo Syndyka Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w R. k. 940 akt, wydruk z (...) k. 43, pismo z firmy (...) k. 151, albowiem nie było podstaw do ich kwestionowania.

`Sąd uznał za wiarygodne pismo o warunkach zakupu z (...) k. 565 albowiem na okoliczności na różnice w warunkach zakupu w zależności od podmiotu który dokonywałby zakupu wskazywali przedstawiciele firmy (...) również w swoich zeznaniach, a okoliczności te znajdują potwierdzenie w zasadach doświadczenia.

Sąd uznał za wiarygodne pisemne oświadczenia M. K. (2) k. 4, 41 akt, i A. M. (2) k. 3 akt albowiem świadkowie Ci konsekwentnie podtrzymali te oświadczenia w swoich zeznaniach.

Dowody ze sprawy IV P 6/11 wskazują na stanowiska stron w tamtym postępowaniu oraz zakończenie tej sprawy ugodą. Należy zauważyć, iż zakończenie tej sprawy ugodą w żaden sposób nie wpływa na niniejszą sprawę. Sprawa z zakresu prawa pracy toczyła się między oskarżonym, a J. T. (1), a w niniejszym postępowaniu pokrzywdzonymi są inne podmioty, a nie J. T. (1). Ponadto zawarcie ugody w tej sprawie wcale nie oznacza, że oskarżony nie dopuścił się czynów objętych aktem oskarżenia, a zawarcie ugody przez J. T. (1) mogło wynikać również z faktu rozwiązania umowy o pracę oskarżonemu w czasie gdy ten korzystał ze zwolnienia lekarskiego – co narusza prawo. Należy także zauważyć, iż oskarżony, który był powodem w tamtej sprawie zwarł ugodę bez kwoty 9000 zł, żądanej przez niego w pozwie.

Pozostałe dowody z dokumentów, uwzględniając treść zarzutu stawianego oskarżonemu w niniejszej sprawie i treść tych dokumentów, nie miały zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie a art. 286 § 1 kk kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Wprowadzenie w błąd (zwane oszustwem "czynnym") polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy. Błąd osoby, dokonującej dyspozycji majątkowej na rzecz sprawcy, może dotyczyć okoliczności zewnętrznej lub wewnętrznej (psychicznej). Błąd może dotyczyć różnorodnych okoliczności odnoszących się do osoby (np. jej tożsamości), rzeczy (właściwości, cech użytkowych, wartości itp.), stanu prawnego, zjawiska lub zdarzenia. Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd. Niekorzystne rozporządzenie mieniem, jako skutek oszustwa, ogólnie rzecz ujmując, oznacza pogorszenie sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, chociaż nie musi polegać na spowodowaniu efektywnej szkody (por. wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/00 z glosą aprobującą J. Satko, OSP 2001, z. 3). Tak pojęte niekorzystne rozporządzenie może np. polegać na nabyciu rzeczy powyżej jej wartości lub sprzedaży poniżej wartości albo nabyciu rzeczy obciążonej wadami fizycznymi lub prawnymi, nieuzasadnionym zwolnieniu z długu, nieprawidłowym udzieleniu pożyczki, kredytu itp. Jest to zatem niezwykle szeroki zakres rozporządzeń o charakterze rzeczowym lub obligacyjnym, do których dochodzi w wyniku oszukańczego zachowania się sprawcy. Według wyroku SN z dnia 5 stycznia 2006 r. (III KK 198/05, OSNKW 2006, nr 4, poz. 40), "niekorzystnym rozporządzeniem mieniem przy zawarciu umowy kredytowej nie musi być powstanie rzeczywistej straty w sensie materialnym, lecz np. sam fakt przyznania takiego kredytu bez odpowiedniego zabezpieczenia, z ryzykiem utraty wypłaconych środków i nieuzyskania odsetek". Oznacza to, że SN przyjmuje szeroką wykładnię omawianego znamienia, obejmującą niekorzystną decyzję obciążoną ryzykiem przyszłych strat. Tym samym niekorzystne rozporządzenie mieniem to każde pogorszenie sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, w tym zmniejszenie szans na zaspokojenie jego roszczeń w przyszłości, odroczenie terminu spłaty długu, odroczeniu terminu jego przymusowego ściągnięcia, czy też nawet niepełnowartościowe zabezpieczenie spłaty długu. Wchodzi tu w rachubę również uzyskanie oczekiwanego świadczenia po znacznym upływie ustalonego terminu np. spłaty kredytu (por. wyr. SA w Katowicach z 26.3.1998 r., II AKA 36/98, OSA 1998, Nr 11-12, poz. 64). Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej, która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów. O zamiarze niewywiązania się z zaciąganego zobowiązania świadczyć mogą jednak różne okoliczności obiektywne, istniejące w chwili składania zamówienia przez sprawcę lub w chwili uzyskania określonego świadczenia. Do okoliczności tych możemy zaliczyć np. brak środków płatniczych powiązany z brakiem jasnych planów działalności na przyszłość (np. odwoływanie się do niesprecyzowanych planów inwestycyjnych), długotrwałe trudności w regulowaniu bieżących zobowiązań. Należy pamiętać, że spłata długu także nie wyklucza istnienia zamiaru dokonania oszustwa (tak słusznie SA w Krakowie w wyr. z 15.4.1998 r., II AKA 54/98, KZS 1998, Nr 4-5, poz. 55). Oczywiście tego rodzaju sytuacje należą w praktyce niewątpliwie do rzadszych przypadków (czy też wręcz niemożliwych do ustalenia, kiedy sprawca z różnych przyczyn podejmuje decyzję o uregulowaniu długu w terminie), ale nie można ich w całości wykluczyć (zob. Andrzej Marek, Komentarz do art.286 Kodeksu karnego, stan 2010.03.01, publ. LEX; Kodeks karny. Komentarz, red. prof. dr hab. Ryszard Stefański, Rok wydania: 2014, Wydawnictwo: C.H.Beck).

Wprowadzenie w błąd przez oskarżonego pokrzywdzonych firm polegało na tym, że wprowadził w błąd pracowników firm: G., U.,(...) i (...) co do faktycznego nabywcy towaru, a także zamiaru uregulowania należności z tytułu jego zakupu. Sprzedawcy z pokrzywdzonych firm byli przekonani, że sprzedają towar objęty niniejszym postępowaniem firmie (...), w której pokrzywdzony pracował, podczas gdy rzeczywistym nabywcą tego towaru był oskarżony. Oskarżony nie podał w toku postępowania co zrobił z nabytym towarem, nie został jednak ten towar włączony w stan posiadania jego pracodawcy J. T. (1), oskarżony nie wpisał tych towarów w stan magazynu. Wprowadzenie w błąd co do powyższej okoliczności było istotne bowiem podmioty pokrzywdzony były przekonane, że sprzedają towar firmie prowadzącej działalność gospodarczą podczas gdy w rzeczywistości nabywcą towaru była osoba fizyczna. Wprowadzenie w błąd pokrzywdzonych firm dotyczyło także działania w zamiarze nieuregulowanie należności za zakupiony towar. Należy zauważyć, iż oskarżony pracował w firmie (...) gdzie miał z tego tytułu płacone wynagrodzenie. Nie miał zarejestrowanej działalności gospodarczej. W okresie czasu od 31.03.2010 r do 20 kwietnia 2010 r. oskarżony zamówił towar w Hurtowni (...) sp. z o.o. w łącznej kwocie 16.795,32 zł z terminami płatności do 01.05.2010 r. i do 10.05.2010 r. Oskarżony nie zapłacił w terminie tych zobowiązań, nie podając przyczyn dla których nie zapłaci. Mając dług we wskazanej wyżej wysokości oskarżony postanowił dokonać ponownych zakupów i w dniu 06 października 2010 r. oskarżony zamówił towar w (...) sp. z o. o.. w łącznej kwocie 7.687,95 zł, w okresie czasu od 7 października do 5 listopada 2010 r. oskarżony zamówił towar w (...) sp. z o. o. w łącznej kwocie 13.565,36 zł, a w dniu 05 listopada 2010 r. oskarżony zamówił towar w (...) sp. z o.o. w kwocie 4.723,91 zł. W stosunku co do trzech firm: G., U. i (...) oskarżany nie spłacił swoich zobowiązań. Jedynie w odniesieniu co do firmy (...) dokonano zapłaty za zakupiony przez oskarżonego towar po terminie zapłaty z konta żony oskarżonego. Należy jednak zwrócić uwagę na okoliczności, które doprowadziły do zapłaty za powyższy towar. Po upływie terminu płatności firma (...) Sp. z o.o. w R. wystosowała w dniu 10 listopada 2010 roku do J. T. (1) wezwanie do zapłaty kwoty 7.687,95 zł za towar stwierdzony fakturami wystawionymi przez firmę (...). W dniu 23 listopada 2010 roku w pisemnym oświadczeniu M. K. (2), który świadczył usługi transportowe dla firmy (...), podał, że towar dostarczył na prośbę E. M. do Firmy (...) w W.. W dniu 23 listopada 2010 roku A. M. (2) reprezentujący (...) złożył pisemne oświadczenie, że towar zamówiony przez E. M. reprezentującego (...) J. T. (1) został na prośbę E. M. dostarczony przez transport firmy do firmy (...) w W., zaś faktury zostały podpisane przez E. M.. Powyższe dotarło do wiadomości pracodawcy oskarżonego – J. T. (1), a zamawianie towaru na własne potrzeby przez oskarżonego było w tym przypadku oczywiste i bardzo szybko ujawnione. Wobec powyższego w ocenie Sądu w powyższej sytuacji pomimo barku zamiaru zapłaty przez oskarżonego za powyższy towar w momencie jego zakupu (o czym świadczy wcześniejsze zobowiązanie wobec G. w dużej wysokości i zaciągnięcie zobowiązań w 3 kolejnych podmiotach w krótkich terminach i brak zapłaty za którykolwiek z tych towarów w wyznaczonym terminie) oskarżony zdecydował się zapłacić za powyższy towar w następstwie wyjścia „na jaw” jego przestępczej działalności w odniesieniu co do jednego z czterech oszukanych podmiotów. Należy zauważać, iż oskarżony w tej sytuacji mógł się obawiać nie tylko na konsekwencje ze strony firmy (...), którą oszukał ale także na negatywną ocenę takiego zachowania ze strony swojego pracodawcy (któremu mogło to sugerować, że oskarżony prowadzi w stosunku do niego działalność konkurencyjną), a także dokonania już w tym momencie dogłębnego zbadania sprawy i ustalenia, że oskarżony dokonał oszustw także na rzecz pozostałych trzech podmiotów. O przekonaniu oskarżonego, że w momencie spłaty zobowiązania wobec (...) inne osoby nie widziały jeszcze o oszustwach na rzecz innych firm świadczy jego pisemne oświadczenie z dnia 26 listopada 2010 roku, w którym podał, że „za okres jego pracy do dnia 26 listopada 2010 roku wszystkie zamawiane towary w firmach z którymi współpracował zostały zafakturowane, zaewidencjonowane w rejestrach zakupu i magazynie części zostały przyjęte na stan na bieżąco w dniu dostawy towaru. Żadnych dostaw części i innych towarów poza ewidencją nie zamawiał, nie sprzedawał poza sklepem, za wyjątkiem firmy (...) za okres 06.10.2010 były to trzy faktury w kwocie 7.687,95 zł. Za zamówione dostawy które były zamawiane i towar pobierany płacił właściciel firmy. Faktury były gotówkowe i przelewowe.” Na skutek powyższego wprowadzenia w błąd (co do osoby nabywcy i zamiaru uregulowania należności) cztery oszukane firmy dokonały niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Niekorzystne rozporządzenie mieniem w tym przypadku polegało na sprzedaży towaru innemu podmiotowy niż podmiot podany jako zamawiający towar, gdzie jako podmiot zamawiający towar została podana H. Motoryzacyjna J. T. (1) – podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a rzeczywistym odbiorcą towaru był oskarżony nie prowadzący dzielności gospodarczej. Oszukane firmy nie otrzymały zapłaty za sprzedany towar w wyznaczonym terminie i zmusiło je to do podjęcia dalszych starań do uregulowania należności. Tylko jeden z oszukanych podmiotów uzyskał zapłatę za sprzedany towar od oskarżonego, jednak dopiero po upływie terminu płatności i ujawnieniu oszustwa oskarżonego, pozostałe firmy uzyskały zapłatę dopiero od pracodawcy oskarżonego. W przypadku zakwestionowania przez J. T. (1) faktu zakupu towaru i nie dokonaniu należnej zapłaty dochodzenie należnego im wynagrodzenie byłoby utrudnione, mogłoby się wiązać z koniecznością wystąpienia na drogę sądową. Jednocześnie zachowanie oskarżonego mogło doprowadzić do pogorszenia kontaktów handlowych pomiędzy czterema oszukanymi firmami, a firmą (...), a nawet do zaprzestania współpracy. Oskarżony niewątpliwie podejmował swoje działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamawiając towar dla siebie ale na dane swojego pracodawcy mógł liczyć na lepsze warunki zakupu, co już stanowi taką korzyść. Ponadto w stosunku co do trzech z czterech podmiotów ostatecznie w ogóle nie uregulował należności, a jednemu oszukanemu podmiotowi zostało zapłacone z konta żony oskarżonego po terminie płatności.

W Hurtowni (...) sp. z o.o. oskarżony dokonywała zamówienia towarów w okresie czasu od 31.03.2010 r do 20 kwietnia 2010 r. Zachowanie oskarżonego, zwłaszcza brak zapłaty za którejkolwiek z tych zamówień wskazuje, że zamówień tych dokonywał od razu bez zamiaru uregulowania płatności za którykolwiek z nich, a jednocześnie zamówienia były dokonywane w krótkich odcinkach czasu. Analogiczna sytuacja była z zamówieniami w firmie (...) sp. z o. o., gdzie zamówienia były w okresie od 7 października do 5 listopada 2010 r., a więc także w krótkich odcinkach czasu bez zamiaru uregulowania za nie należności. Zgodnie z art. 12 kk dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.

Wszystkie cztery oszustwa popełnione przez oskarżonego zostały popełnione w podobny sposób – każdą z oszukanych firm wprowadzało w błąd w ten sam sposób, a jednocześnie zostały one popełnione w krótkich odcinakach czasu: w kwietniu, w październiku i w listopadzie. Zgodnie z art. 91 § 1 kk jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Uwzględniając powyższe Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu przestępstw: z pkt I aktu oskarżenia z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, z pkt II aktu oskarżenia z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, z pkt III aktu oskarżenia z art. 286 § 1 kk i z pkt IV aktu oskarżenia z art. 286 § 1 kk popełnionych w sposób opisany w akcie oskarżenia, z tym jednak ustaleniem, że w zakresie czynu nr IV aktu oskarżenia nie dokonał zapłaty w wyznaczonym terminie oraz że zarzucanych mu czynów dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk. Za powyższe przestępstwa została mu wymierzona kara 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz grzywna w wysokości 50 stawek dziennych po 10 zł. W ocenie Sądu wymierzona kara nie przekracza stopnia winy oskarżonego i jest adekwatna do społecznej szkodliwości jego czynów. Należy zauważyć, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jednak powyższe należy już do znamion przypisanego mu przestępstwa. Oszukał cztery podmioty. Łączna kwota dokonanych oszustw wynosi ponad 40 tys. zł, gdzie swój dług spłacił wyłącznie w stosunku co do jednego z oszukanych podmiotów. Pozostałe podmioty zostały zaspokojone przez pracodawcę oskarżonego, który tym samym również poniósł szkodę na skutek czynów oskarżonego. Zachowanie oskarżonego naraziło także współpracę handlową pomiędzy czteroma oszukanymi firmami a pracodawcą oskarżonego. Sąd jako okoliczność łagodzącą potraktował uprzednią niekaralność oskarżonego za przestępstwa. Fakt uprzedniej niekaralności za przestępstwa wskazuje jednocześnie, że oskarżony nie jest jeszcze osobą na tyle zdemoralizowaną, że jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności może odnieść skutek. W ocenie Sądu kara pozbawienia wolność z warunkowym zawieszeniem jej wykonania połączona z karą grzywny jest wystarczającą i odpowiednią reakcją na popełnione czyny oskarżonego. Z jednej strony kara ta będzie stanowiła przestrogę dla oskarżonego ale i zostanie przez niego odczuta, z drugiej strony będzie również wskazywała innym podmiotom na zastosowanie adekwatnej kary w odmienieniu co do popełnionych przez oskarżonego czynów. Ustalając stawkę dzienną grzywny Sąd miał natomiast na uwadze uzyskiwane przez oskarżonego dochody oraz jego majątek. Okres próby 3 lat jest okresem odpowiednim do zweryfikowania zachowania oskarżonego zwłaszcza ustalenia, czy nie popełni on kolejnego przestępstwa.

Pokrzywdzone oszustwami podmioty uzyskały należne im kwoty (jeden otrzymał pieniądze z konta żony oskarżonego, pozostał otrzymały zapłatę od pracodawcy oskarżonego). Nie zachodziła zatem podstawa do orzekania obowiązku naprawienia szkody. Należy zauważyć, iż obowiązek naprawienia szkody mógł zostać nałożony na oskarżonego jedynie na rzecz pokrzywdzonych przestępstwami oszustwa, a nie na rzecz J. T. (1), który ostatecznie poniósł część ciężarów związanych z przestępstwami popełnionymi przez oskarżonego.

W czasie orzekania obowiązywały przepisy kodeksu karnego w zmienionej treści w stosunku co do przepisów obowiązujących w czasie popełnienia przestępstwa. Należy zauważyć, iż obecne przepisy w zakresie warunków warunkowego zawieszenia wykonania kary – w tym konieczność nałożenia chociażby jednego z obowiązków określonych w art. 72 § 1 kk – są mniej korzystne dla oskarżonego, dlatego orzekając w niniejszej sprawie Sąd zastosował przepisy kodeksu karnego obowiązujące przed dniem 1 lipca 2015 r.

W związku ze skazaniem oskarżonego za zarzucane mu czyny, jego wiekiem i możliwościami finansowymi Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych i zasądził je od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa oraz wymierzył opłatę w kwocie 280 zł

SSR Paweł Biziak

Zarządzenie: Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć Prok. Rej. w/m i obrońcy.

I., 29.12.2015 r.